ترتیل: تفاوت میان نسخه‌ها

شماری از [[تابعین ]]، ترتیل را به معنای تلاوت کردنِ [[آیه]] ای از قرآن و تکرار و زمزمه کردن آن با چشم گریان و اشک‌ ریزان پنداشته و آن را به [[سنت]] [[رسول خدا]] (ص) منتسب می دانسته‌اند. <ref> سیوطی، الدر، 277/6). </ref> برخی از [[حدیث |احادیث]] [[امامان شیعه |ائمه اهل بیت ]] (ع) نیز به چنین معنایی دلالت دارد. <ref>( مجلسی، همان، 7/ 268، 342/67-343، 75/24، 92/191؛ </ref>.

ترتیل دارای ویژگی هایی است که بایستی در آن رعایت شوند:

#یکی از ویژگی های ترتیل این است که همواره در آن تدبر و دقت در معانی مهم بوده است <ref> نک‌ ‌: ابن کثیر، 142/7؛ قرطبی، 37/19؛ زرکشی، 1/ 449-450؛ ابن جزری، التمهید ، 208/1-209؛ سیوطی، همان، 1/ 299-300) </ref> و حتی گاهی در تعریف آن قید شده است <ref>(ابوالفتوح، 298/11). </ref>

در برخی از روایات و آثار، به جای «تحسین» کلمه هم‌وزن و هم‌آوای آن تحزین عنوان شده است و عالمان و عارفان امت تحزین را پایین آوردن صدا و غم‌انگیز تلاوت کردن قرآن، معنا کرده‌اند <ref>( میبدی، 266/10؛ طبرسی، همانجا؛ جرجانی، 55).</ref و ترتیل در تلاوت قرآن را ناظر بر ساعات دل شب و حالات و مقامات تهجُّد و شب زند‌ه‌داری دانسته‌اند و در دیگر اوقات، به سرعت قرائت کردن قرآن را، برای درک ثواب بیشتر، همانند ترتیل و تحقیق نیکو قلمداد کرده‌اند <ref>(طوسی، التبیان، تهذیب، همانجا؛ابن جزری، النشر، 1/ 209</ref>

==شیوه های قرائت قرآن==

در گذشته، ترتیل نه یک شیوه بلکه یک اصل در تلاوت [[قرآن کریم]] بوده است، به این معنا که همانند [[تجوید]] در قرائت [[قرآن]] به هر شیوه‌ای که خوانده شود، می‌بایست رعایت شود. <ref>(ابن جزری، همان،250، لتمهید، 62-64).</ref>ابن جزری شیوه‌های قرائت [[کلام‌الله ]] را به سه شیوه تحقیق و حَدْر و تَدویر منحصر می کند که در هر سه بایستی ترتیل رعایت شود: