ترتیل: تفاوت میان نسخه‌ها

#دیگر به معنای شیوه تلاوت قرآن کریم است خداوند در [[سوره مزمل|سوره مزّمّل]]، دستورِ به ترتیل خواندن قرآن را بر پیامبر اسلام (ص) صادر می‌نماید و آن حضرت را از شتابان خواندن قرآن نهی می‌کند: "و رَتّلِ القرآنَ ترتیلاً؛۴/۲۵و قرآن را به تأنی و آرامی بخوان.<ref>ابن جزری، ج ۱، ص ۲۰۸</ref>) در اینجا ترتیل در مقام [[تشریع]] به معنای شیوهٔ خداپسندانه تلاوت [[قرآن]] است که همان شیوهٔ خواندن [[کلام خدا]] بر [[پیامبر اکرم]](ص) به هنگام نزول قرآن بوده است؛ چنان‌که پیامبر اکرم فرموده‌اند: «شیوۀ محبوب قرائت قرآن نزد [[خداوند]] متعال همان شیوه‌ای است که قرآن بدان نازل شده است» و این همان شیوه‌ای است که خود [[رسول خدا]] قرآن را تلاوت می‌کردند که شنوندگان می‌توانستند حروف کلمات آن را بشمارند. <ref>ابن جزری، النشر، همانجا، </ref>.

افزون بر اینکه ترتیل در قرآن کریم و روایات زیادی به کار رفته در سیره [[معصومین]] ع نیز مورد توجه و تبیین قرار گرفته است بنابراین ترتیل دارای تببین قولی و عملی می باشد:

همانگونه که پیشتر اشاره شد، در روایات زیادی به تبیین ترتیل پرداخته شده است که برخی از آنها به شرح ذیل است:

[[پیامبر اکرم]] (ص)«ترتیل آن است که به هنگام قرائت قرآن حروف و کلمات آن را به شیوایی ادا و به خوبی بیان کنند و واضح گردانند».<ref> سیوطی، الدرر، ج 6، ص 277 </ref>

و هرگاه به آیه‌ای از آیات [[بهشت]] می‌رسید، آن را از خداوند متعال درخواست کنید و هرگاه به آیه عذاب می‌رسید، از آن به خداوند منّان پناه ببرید <ref> [[کلینی]]، ج 2، ص 617-618؛ طوسی، طبرسی، همانجاها؛ زرکشی، همانجا؛ مجلسی، همان، ج 67، 342-343، ج 74، 78</ref>

شماری از [[تابعین ]]، ترتیل را به معنای تلاوت کردنِ [[آیه]] ای از قرآن و تکرار و زمزمه کردن آن با چشم گریان و اشک‌ ریزان پنداشته و آن را به [[سنت]] [[رسول خدا]] (ص) منتسب می دانسته‌اند. <ref> سیوطی، الدر، 277/6). </ref> برخی از [[حدیث |احادیث]] [[امامان شیعه |ائمه اهل بیت ]] (ع) نیز به چنین معنایی دلالت دارد. <ref>( مجلسی، همان، 7/ 268، 342/67-343، 75/24، 92/191؛ </ref>.