سوره نصر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره نَصر''' صد و دهمین [[سوره]] و از [[سوره مدنی|سوره‌های مدنی]] [[قرآن]] که در [[جزء (قرآن)|جزء]] سی‌ام جای گرفته است. نام سوره از [[آیه]] اول آن گرفته شده به معنای پیروزی است. از دیگر نام‌های آن '''اذا جاء''' است. در این سوره سه پیشگویی و خبر غیبی مهم وجود دارد: «[[فتح مکه]] با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام»، «ایمان آوردن مردم [[مکه]] و اطراف آن به [[اسلام]] و بیعت با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]» و «رحلت پیامبر(ص)». [[استجابت دعا]] و پیروزی در برابر دشمنان را از خواص این سوره برشمرده‌اند.

نام مشهور [[سوره]]، '''نصر''' است. سبب این نامگذاری آن است که کلمه نصر در اولین [[آیه]] این سوره به کار رفته و از پیروزی [[الله|الهی]] سخن گفته است. نام دیگر این سوره '''«اذا جاء»''' است؛ زیرا این سوره با همین کلمه آغاز می‌شود. سومین نام این سوره، '''تودیع''' است. نزول این سوره در اواخر عمر رسول خدا(ص) و  وداع خداوند و جبرئیل با ایشان، دلیل این نامگذاری است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.</ref>

[[خدا|خداوند]] در [[سوره]] نصر، به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسولش]] وعده پیروزی و یاری می‌دهد و اعلام می‌کند خیلی زود مردم گروه‌گروه داخل [[اسلام]] می‌شوند. پس به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دستور می‌دهد به شکرانه این یاری و پیروزی، خدا را [[تسبیح]] کند و حمد بگوید و [[استغفار]] کند. بنابر نظر برخی مفسران همچون [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این سوره در [[مدینه]] بعد از [[صلح حدیبیه]] و قبل از [[فتح مکه]] نازل شده است؛ پس مراد از فتحی که خداوند به آن وعده می‌دهد، فتح مکه است.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۶۵۰.</ref>

{{پانویس2}}