confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۸۸
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
(←شیراز) |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار]] آورده است: | [[علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار]] آورده است: | ||
::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که | ::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قُتَلُغ، فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در شبهای جمعه نوری به طرف نقطهای از باغ میآید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده میشد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت. از روی نشانهها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است و قتلغ اطراف قبر قُبّه و رواقی ساخت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ||
قبل از [[علامه مجلسی]] این داستان در کتابهای [[شَدّالازار فی حطّ الاوزار عن زُوار المزار|شدالازار]] نوشته [[جنید شیرازی]]<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۲۶۰ </ref> و [[شیراز نامه]] نوشته [[زرکوب شیرازی|زرکوب]]<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۲ </ref> آمدهاست. | قبل از [[علامه مجلسی]] این داستان در کتابهای [[شَدّالازار فی حطّ الاوزار عن زُوار المزار|شدالازار]] نوشته [[جنید شیرازی]]<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۲۶۰ </ref> و [[شیراز نامه]] نوشته [[زرکوب شیرازی|زرکوب]]<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۲ </ref> آمدهاست. |