confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
حسین بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
جز (تمیزکاری) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
علاوه بر شیراز و طبس در [[کرمان]]، [[بهبهان]]، [[قزوین]]، [[ساری]] و کجور نیز بقعه‌های به حسین بن امام موسی کاظم(ع) منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰-۲۸۳</ref> | علاوه بر شیراز و طبس در [[کرمان]]، [[بهبهان]]، [[قزوین]]، [[ساری]] و کجور نیز بقعه‌های به حسین بن امام موسی کاظم(ع) منسوب است.<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۰-۲۸۳</ref> | ||
===شیراز=== | ===شیراز=== | ||
بنابر گزارشی که مدفن حسین بن موسی(ع) را در [[شیراز]] می‌داند، او یکی از همراهان [[ | بنابر گزارشی که مدفن حسین بن موسی(ع) را در [[شیراز]] می‌داند، او یکی از همراهان [[شاه‌چراغ]] بوده است. این کاروان به قصد دیدار [[امام رضا(ع)]] همراه با سایر برادرانش از [[مدینه]] عازم [[خراسان (ابهام‌زدایی)|خراسان]] شد.<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۳۰۶.</ref> تاریخ هجرت آنان به‌طور دقیق معلوم نیست؛ ولی با توجه به روایتی در [[بحار الأنوار]] این کاروان پس از [[شهادت]] [[امام رضا(ع)]] عازم [[ایران]] شد؛ چرا که حسین بن موسی، پس از شهادت امام رضا(ع) در مدینه از [[امامت]] [[امام جواد(ع)]] دفاع می‌نماید.{{مدرک}} | ||
اقدام حاکم فارس برای ممانعت از حرکت آنها منجر به جدال سختی شد که به [[شهادت]] برادران انجامید. سید علاءالدین حسین در باغی مخفی شد که پس از شناخته شدن به شهادت رسید.<ref>سلطان الواعظین، شبهای پیشاور، ۱۳۵۰ش، ص۱۱۹.</ref> بنا بر نقل [[ | اقدام حاکم فارس برای ممانعت از حرکت آنها منجر به جدال سختی شد که به [[شهادت]] برادران انجامید. سید علاءالدین حسین در باغی مخفی شد که پس از شناخته شدن به شهادت رسید.<ref>سلطان الواعظین، شبهای پیشاور، ۱۳۵۰ش، ص۱۱۹.</ref> بنا بر نقل [[علامه مجلسی]]، سید علاء الدین پس از شهادت برادرش [[احمد بن موسی]] متواری می‌شود. هنگامی که به سوی این باغ می‌رفته تشخیص داده‌اند که او از [[بنی‌هاشم|بنی هاشم]] است و در همان باغ او را به قتل می‌رسانند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ||
[[حمد الله مستوفی]] محل دفن حسین بن موسی را در شیراز می‌داند.<ref>مستوفی، تاریخ گزیده،۱۳۶۴ش، ص۲۰۴</ref> زرکوب شیرازی، جنید شیرازی،<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۳۰۶</ref> [[ | [[حمد الله مستوفی]] محل [[دفن]] حسین بن موسی را در شیراز می‌داند.<ref>مستوفی، تاریخ گزیده،۱۳۶۴ش، ص۲۰۴</ref> زرکوب شیرازی، جنید شیرازی،<ref>عیسی بن جنید شیرازی، شدالازار، ۱۳۲۸ش، ص۳۰۶</ref> [[علامه مجلسی]]، [[سید جعفر بحر العلوم|بحرالعلوم]] در کتاب [[تحفه العالم فی خطبه المعالم]]،<ref>عرفان منش، مهاجران موسوی، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۳</ref> و [[سید محمدعلی روضاتی|روضاتی]]<ref>روضاتی، جامع الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۴۲</ref> نیز این قول را پذیرفته‌اند. بقعۀ وی در چندصد متری حرم شاه چراغ مورد توجه مردم شیراز و دوستداران [[اهل بیت]] است. این بقعه در نظر مردم شیراز از جایگاه بالایی برخوردار است و هر هفته، شب [[دوشنبه]] را به زیارت وی اختصاص داده‌اندد.{{مدرک}} | ||
[[ | [[علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار]] آورده است: | ||
::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قتلغ فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در شبهای جمعه نوری به طرف نقطه‌ای از باغ می‌آید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده می‌شد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت. از روی نشانه‌ها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است و قتلغ اطراف قبر قُبّه و رواقی ساخت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قتلغ فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در شبهای جمعه نوری به طرف نقطه‌ای از باغ می‌آید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده می‌شد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت. از روی نشانه‌ها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است و قتلغ اطراف قبر قُبّه و رواقی ساخت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۸، ص۳۱۲</ref> | ||