منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

مناظرات و آثار او موجب گرایش [[اولجایتو|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] شد. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[عقاید]]، [[فلسفه]]، [[منطق]]، [[دعا]] و... است. پس از مرگ [[محقق حلی]] در سال ۶۷۶ قمری که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان [[حله]] پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت.

[[آقا بزرگ تهرانی]] در کتاب [[الذریعة]]، از این اثر با نام «‌''منهاج الکرامة إلی إثبات الإمامة‌''» یاد می‌کند.<ref>تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref>

این کتاب مشتمل بر شش بخش است:{{سخ}}

علامه حلی در بخش اول، اقوال مذاهب درباره [[امامت]] را مطرح می‌کند. وی می‌گوید: «‌[[امامیه]] معتقد به این امور است: [[عدل]] خداوند، امامت، استمرار [[نبوت]] است و لزوم [[عصمت امام]]؛ اما [[اهل سنت]] بر خلاف این امور عقیده دارند».

[[سید علی حسینی میلانی]] شرحی به عربی بر منهاج الکرامه نگاشته است که تاکنون فقط یک جلد از آن در ۵۸۲ صفحه برای بار نخست در سال ۱۳۷۶ش در مؤسسه انتشارات هجرت در [[قم]] منتشر شده است. این شرح، تنها مشتمل بر شرح فصل اول و دوم کتاب منهاج الکرامه است.<ref>میلانی، شرح منهاج الکرامة، ۱۴۱۸ق، مقدمه کتاب.</ref>

# نسخه [[کتابخانه آستان قدس رضوی]] در [[مشهد مقدس]] به شماره ۱۳۷۵۴.

== پانویس ==

{{پانویس2}}