سنگسار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سَنگْسار''' یا '''رَجْم'''، مجازاتی است که در آن، محکوم را تا کمر یا سینه در زمین قرار می‌دهند و سپس به او سنگ می‌زنند تا بمیرد. سنگسار از [[حدود]] به شمار می‌رود و مجازات [[زنای محصنه]]، یعنی زنای مرد یا زن شوهردار، و همچنین در صورت تشخیص [[حاکم شرع]] مجازات [[لواط]] است. اثبات و اجرای سنگسار شرایطی دارد؛ ازجمله داشتن همسر دائم و امکان [[آمیزش]] زناکار با همسر خود در زمان زنا.

برخی از [[مراجع تقلید]]، به‌سبب آنکه امروزه اجرای سنگسار به مصلحت اسلام نیست، به اجرای مجازات جایگزین آن [[فتوا]] داده‌اند.

سنگسار یا رَجْم در [[فقه]] اسلامی از مجازات‌ها و جزو [[حدود]] است و به جرائمی مانند [[زنا]] با شرایطی خاص تعلق می‌گیرد.<ref>محقق حلی، شرایع‌الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۱و۱۴۲.</ref> در سنگسار مجرم را تا کمر یا تا سینه، در گودالی قرار می‌دهند و به او سنگ می‌زنند تا کشته شود.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۷۱.</ref>

روایات بسیاری در زمینه سنگسار وجود دارد.<ref>ایروانی، دروس تمهیدیه، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۲۷۲؛ تبریزی، اُسَس الحدود و التعزیرات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۷.</ref> ازجمله آنها روایت [[ابوبصیر]] از [[امام صادق(ع)]] است که برپایه آن سنگسار [[حد]] بزرگ خدا است و اگر کسی [[زنای محصنه|زنای مُحصَنه]] انجام دهد، سنگسار می‌شود.<ref>عاملی، وسایل الشیعه، ج۲۸، ۱۴۰۹ق، ص۶۱.</ref> همچنین روایتی که در آن [[امام باقر(ع)]] بیان می‌کند که [[امام علی(ع)]] در قضاوت، درخصوص زنای محصنه به سنگسار حکم می‌داد.<ref>عاملی، وسایل الشیعه، ج۲۸، ۱۴۰۹ق، ص۶۱.</ref>

برخی از علمای اهل‌سنت ازجمله ابوبکر باقلانی و بیشتر [[معتزله]] ازجمله ابومسلم اصفهانی، این دیدگاه را قبول ندراند.<ref>کردی، کنکاشی فقهی و حقوقی در مجازات اعدام، ص۲۴۳و۲۴۴.</ref> اینان می گویند اگر این عبارت جزء قرآن بود، حتماً عمر بن خطاب آن را در قرآن می‌آورد و به‌خاطر حرف مردم از آن صرف‌نظر نمی‌کرد. همچنین ادبیات این عبارت به‌لحاظ بلاغی با ادبیات قرآن شباهت ندارد.<ref>کردی، کنکاشی فقهی و حقوقی در مجازات اعدام، ص۲۴۴.</ref>

* [http://ensani.ir/file/download/article/20130115084212-9714-9.pdf کدخدایی، محمدرضا،‌ و محمد باقرزاده، «بررسی حکم سنگسار از منظر فقه و حقوق بشر»، در مجله اندیشه‌های حقوق عمومی (مؤسسه امام خمینی)، زمستان ۱۳۹۰ش].