سکینه دختر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

=== ویژگی‌های اجتماعی، علمی و معنوی ===

سکینه دختر [[امام حسین(ع)]] را از باهوش ترین، زیباترین، خوش اخلاق‌ترین، باتقواترین و بزرگ زنان زمانه خویش دانسته‌اند.<ref> زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۳، ص۱۰۶؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان و أنباء أبناء الزمان، بیروت، ج۲، ص۳۹۴؛ صفدی، الوافی بالوفیات، ۲۰۰۰م، ص۱۸۲؛ محسن امین، اعیان الشیعه، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۲۵۷.</ref> امام حسین(ع) سکینه را بنده‌ای غرق در ذات الهی معرفی کرده که نشان دهنده فضل و کمال اوست.<ref>موسوی المقرم، مقتل الحسین علیه السلام، ۱۹۷۹م، ص۳۴۹.</ref>

<br />

در [[علم رجال|کتاب‌های رجالی]] از سکینه بنت الحسین(ع) به عنوان یکی از راویان حدیث اهل بیت که کوفیان از او روایت کرده‌اند، یاد شده است.<ref>ابن حبان، الثقات، ۱۹۷۳ق، ج۴، ص۳۵۲.</ref> سکینه همراه خواهر خود فاطمه از راویان حدیث پدر خود [[امام حسین (ع)|اباعبدالله الحسین (ع)]] به شمار می‌آیند <ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ص۲۰۶</ref> و روایان زیادی چون عبیدالله بن ابی ارفع، فائد مدنی، سکینه دختر اسماعیل بن ابی خالد و سکینه دختر قاضی ابی ذر از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن ماکولا، الاکمال، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۳۱۶ و ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹ ص۲۰۶-۲۰۷.</ref>

<br />

{{شعر۲

|لا تعذلیه فهم قاطع طرقه|فغینه بدموع ذرف غدفه.

{{وسط چین}}<small>ترجمه: کسی را سرزنش مکن که راهش را گم کرده است، زیرا از چشمانش اشک فراوان می‌بارد. در روز طف (عاشورا) تیری به سوی امام حسین(ع) پرتاب شد که خطا نمی‌رود و از حدقه چشم امام [سجاد(ع)] دور نمی‌شود. این کار به دست کسانی انجام شد که بدترین مردم و حرامزاده و خارج از دین و [[فاسق]] بودند. ای بدترین امت دلیل‌هایتان را در رستاخیز اقامه کنید شما برهانی ندارید زیرا همه شما او را با شمشیرتان زدید.»<ref>ابن صوفی نسابه، المجدی فی انساب الطالبیین، ۱۴۲۲ق، ص۵۸۲-۵۸۳؛ تستری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۲۷، ص۴۹۲.</ref>

</small>{{پایان}}

<br />

ابوالفرج الاصفهانی این روایت را از زبیر بن بکار که دشمنی او با [[بنی هاشم]] معروف بوده، نقل کرده است. زبیر بن بکار به دلیل دروغ‌هایی که درباره مردان و زنان اهل بیت(ع) می‌ساخت مورد هجمه واقع شد و قصد از بین بردن او را داشتند؛ از این رو در زمان [[متوکل]] از [[مکه]] گریخت و در [[بغداد]] ساکن شد.<ref>الحلو، عقیله قریش آمنه بنت الحسین الملقبه بسکینه، ۱۳۸۲ش، ص۵۳-۵۵.</ref> علاوه بر زبیر بن بکار در سلسله سند این روایات، عمر بن ابی بکر المؤملی وجود دارد که روایات او از نظر علمای [[اهل سنت]] مخدوش و ضعیف تلقی شده و حتی او را آفتی از آفات معرفی کرده‌اند،<ref>ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق، ج۹، ص۱۰۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۳، ص۵۵۲.</ref> از طرف دیگر ابوالفرج الاصفهانی به این امر نیز اشاره کرده است که مانند این مجالس که به سکینه بنت الحسین(ع) منتسب شده، توسط زنی اموی برپا گردیده است.<ref>اصفهانی، الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref>