بابیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دستگیر شدن باب
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←زندگی باب) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←دستگیر شدن باب) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
اعتضادالسلطنه آورده است که باب در این مجلس صریحاً نوشته‌های خود را [[وحی]] الهی، و افصح از [[قرآن]]<ref>مثلاً نک: علی محمد باب، بیان فارسی، ص۵۴.</ref> و دین خود را ناسخ [[اسلام]] دانست<ref>اعتضادالسلطنه، ص۱۶.</ref> و وقتی نتوانست ادعای خود را اثبات کند، او را فلک کردند و وی نیز بر فراز منبر از سخنان و اعمال خود [[توبه]] کرد و همانجا بازداشت شد. | اعتضادالسلطنه آورده است که باب در این مجلس صریحاً نوشته‌های خود را [[وحی]] الهی، و افصح از [[قرآن]]<ref>مثلاً نک: علی محمد باب، بیان فارسی، ص۵۴.</ref> و دین خود را ناسخ [[اسلام]] دانست<ref>اعتضادالسلطنه، ص۱۶.</ref> و وقتی نتوانست ادعای خود را اثبات کند، او را فلک کردند و وی نیز بر فراز منبر از سخنان و اعمال خود [[توبه]] کرد و همانجا بازداشت شد. | ||
مدتی بعد به سفارش و کوشش منوچهرخان معتمدالدوله گرجی، والی [[اصفهان]]، باب وارد این شهر شد و چند ماهی را به آسودگی سپری کرد تا والی مرد. پس از این، علمای اصفهان به دربار نامه نوشتند و خواهان تنبیه علی محمد باب شدند. [[حاج میرزا آقاسی]] که خود مشرب صوفیانه داشت و نمی‌خواست نسبت به این دعاوی سخت‌گیری کند، دستور داد او را به ماکو تبعید کنند<ref>نامه حاجی میرزا آقاسی به علما در کتابخانه شماره ۱ مجلس شورای اسلامی موجود است.</ref>، اما به درخواست وزیر مختار روس، کینیاز دالگورکی - که از بروز آشوب در قفقاز بیم داشت - علی محمد را به قلعه چهریق در حدود | مدتی بعد به سفارش و کوشش منوچهرخان معتمدالدوله گرجی، والی [[اصفهان]]، باب وارد این شهر شد و چند ماهی را به آسودگی سپری کرد تا والی مرد. پس از این، علمای اصفهان به دربار نامه نوشتند و خواهان تنبیه علی محمد باب شدند. [[حاج میرزا آقاسی]] که خود مشرب صوفیانه داشت و نمی‌خواست نسبت به این دعاوی سخت‌گیری کند، دستور داد او را به ماکو تبعید کنند<ref>نامه حاجی میرزا آقاسی به علما در کتابخانه شماره ۱ مجلس شورای اسلامی موجود است.</ref>، اما به درخواست وزیر مختار روس، کینیاز دالگورکی - که از بروز آشوب در قفقاز بیم داشت - علی محمد را به قلعه چهریق در حدود ارومیه بردند.<ref>ایوانف، ص۲۱۲-۲۱۳.</ref> | ||
بر اثر کوشش‌های بابیانی چون ملاحسین بشرویه‌ای و ملامحمدعلی بارفروشی و سپس قرةالعین، کار باب بالا گرفت. آنگاه علاوه بر کسانی چون ملاعبدالخالق یزدی و ملاعلی اصغر مجتهد نیشابوری و ملامحمدتقی هراتی و ملامحمدعلی زنجانی، جمع قابل توجهی گرد آمده، آماده شورش شدند. به دستور دولت، باب را به [[تبریز]] بردند و مجلسی تشکیل دادند و علما و از جمله چند تن از علمای شیخی با او به گفت و گو پرداختند. | بر اثر کوشش‌های بابیانی چون ملاحسین بشرویه‌ای و ملامحمدعلی بارفروشی و سپس قرةالعین، کار باب بالا گرفت. آنگاه علاوه بر کسانی چون ملاعبدالخالق یزدی و ملاعلی اصغر مجتهد نیشابوری و ملامحمدتقی هراتی و ملامحمدعلی زنجانی، جمع قابل توجهی گرد آمده، آماده شورش شدند. به دستور دولت، باب را به [[تبریز]] بردند و مجلسی تشکیل دادند و علما و از جمله چند تن از علمای شیخی با او به گفت و گو پرداختند. | ||
از گزارشی که ناصرالدین میرزای ولیعهد در این باره به محمدشاه نوشته پیداست که علی محمد به رغم تکرار ادعای خود از پاسخ فروماند و در آخر هم خود را مسلمان و موحد و اهل ولایت [[ائمه(ع)|ائمه]] خواند و توبه کرد و طلب بخشایش نمود.<ref>هدایت، ج ۱۰، ص۳۱۰-۳۱۲؛ اعتضادالسلطنه، ص۱۵-۱۷، ۲۰، ۲۳؛ اصل توبه نامه که براون آن را چاپ کرده، در کتابخانه شماره ۱ مجلس شورا موجود است ؛ نیز نک: آیتی و دیگران، ص۲-۳.</ref> | از گزارشی که ناصرالدین میرزای ولیعهد در این باره به محمدشاه نوشته پیداست که علی محمد به رغم تکرار ادعای خود از پاسخ فروماند و در آخر هم خود را [[مسلمان]] و [[توحید|موحد]] و اهل ولایت [[ائمه(ع)|ائمه]] خواند و [[توبه]] کرد و طلب بخشایش نمود.<ref>هدایت، ج ۱۰، ص۳۱۰-۳۱۲؛ اعتضادالسلطنه، ص۱۵-۱۷، ۲۰، ۲۳؛ اصل توبه نامه که براون آن را چاپ کرده، در کتابخانه شماره ۱ مجلس شورا موجود است ؛ نیز نک: آیتی و دیگران، ص۲-۳.</ref> | ||
==آشوب پیروان بابیت== | ==آشوب پیروان بابیت== | ||