سید محمد تیجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تیجانی مالکی‌مذهب بود. او در سال ۱۹۶۴م در کنفراسی در [[مکه]]، در ارتباط با عرب‌های [[مسلمان]] شرکت کرد و در این سفر به وهابیت متمایل شد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۶.</ref> و پس از آن به تبلیغ عقاید آنان مشغول شد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۷.</ref> او در حین سفری به [[بیروت]]، با یکی از اساتید شیعه دانشگاه [[بغداد]] به نام منعم آشنا شد. او در این دیدار [[شیعیان]] را به [[کفر]] و [[شرک]] متهم کرد اما منعم، تیجانی را برای آشنایی با تشیع به [[عراق]] دعوت کرد. تیجانی چنانکه خودش گفته در آن زمان که آرزوی زیارت [[عبدالقادر گیلانی]] را داشت، دعوت منعم را پذیرفت<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۳۵.</ref> او در این سفر به زیارت [[حرم امام علی(ع)]] و [[حرم کاظمین]] رفت و با برخی از علمای شیعه دیدار کرد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، صص۴۵-۴۶. </ref> دیدار با [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله خویی]] و [[سید محمدباقر صدر]] از [[مراجع تقلید شیعه]] سبب شد برخی از باورهای او درباره شیعیان اصلاح شود و به سوالاتش پاسخ داده شود.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۴۹</ref> او از تأثیر علمای شیعه به‌ویژه سید محمدباقر صدر بر خود سخن گفته است و در کتاب [[ثم اهتدیت]] این دیدارها، سؤالات مطرح شده و پاسخ‌های [[سید محمدباقر صدر|آیت‌الله صدر]] را گزارش کرده است.<ref>نگاه کنید: تیجانی، ثم اهتدیت، ص۵۳-۶۰.</ref>

تیجانی بعد دیداری که با علمای شیعه در [[نجف]] داشت، برای رسیدن به حقیقت، روش پژوهش را در پیش گرفت. وی در این باره گفته است: «‌با خود پیمان بستم، احادیث صحیحی را که مورد اتفاق شیعه و سنی است، مدرک و مستندِ قطعی قرار دهم و احادیثی که یک فرقه منهای فرق دیگر، به آن اعتماد کرده را، کنار بگذارم.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۶.</ref> او به مطالعه در مورد عقاید شیعه پرداخت. مهمترین کتابی که وی را در این مسأله تحت تأثیر قرار داده کتاب‌های [[المراجعات]] و [[النص و الاجتهاد (کتاب)|النص و الاجتهاد]] نوشته [[سید عبدالحسین شرف‌الدین]] بوده است.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۵.</ref>