سید محمد تیجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمد تیجانی سماوی'''، [[اسلام‌شناس]] مشهور اهل [[تونس]] و استاد [[دانشگاه سوربن]] [[فرانسه]] که مذهب خود را از [[اهل سنت]] به [[تشیع]] تغییر داده است.

تیجانی مالکی‌مذهب بود که پس از سفری به عربستان به وهابیت متمایل شد و به تبلیغ عقاید وهابیت پرداخت اما در پی آشنایی با یکی از استادان دانشگاه بغداد به عراق سفر کرد. او در این سفر با علمای شیعه دیدار و گفتگو کرد و با عقاید شیعیان آشنا گردید و پس از تحقیق مذهب شیعه را برگزید.

برای تحصیل در [[فرانسه]] رفت و بیش از هشت سال در دانشگاه سوربن و موسسه تحصیلات عالی پاریس، به بررسی تطبیقی میان ادیان به ویژه [[ادیان توحیدی]] پرداخته و با اخذ مدرک کارشناسی تحقیقات تخصصی در این زمینه از دانشگاه سوربن فارغ التحصیل شده است. سپس در رشته [[فلسفه]] و علوم انسانی و پس از آن در رشته تخصصی تاریخ و [[مذاهب اسلامی]] از این دانشگاه دکترای درجه سه و سپس دکترای بین المللی دریافت کرد. تز دکتری او «‌اندیشه اسلامی در [[نهج البلاغه]]‌» -سخنان امام علی(ع)- بود و نهج البلاغه را در تز دکتری خود به فرانسوی ترجمه کرد. وی پس از اخذ درجه دکترا، یک سال در دانشگاه سوربن و سه سال هم در موسسۀ بالزام در پاریس به تدریس پرداخت.

تیجانی در دوره کودکی، نصف [[قرآن]] را حفظ کرد از این‌رو در ماه‌های [[رمضان]] به عنوان امام در [[نماز تراویح]] شرکت می‌کرد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۱-۱۲.</ref> به گفته وی نام تیجانی هم برگرفته از ‌طریقت تیجانی‌ است که در [[تونس]]، [[مراکش]]، [[الجزایر]]، [[لیبی]]، [[سودان]]، [[مصر]] و... رایج است. این گروه معتقدند که همه [[مشایخ]] و [[اولیاء الله]]، علم خود را از یکدیگر گرفته‌اند مگر [[شیخ احمد تیجانی]] که علمش را مستقیما از [[پیامبر اسلام(ص)]] گرفته است.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۲-۱۳.</ref>

تیجانی در سال ۱۹۶۴م در کنفراسی در [[مکه]]، در ارتباط با عرب‌های [[مسلمان]] شرکت کرد او در این سفر به وهابیت متمایل شد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۶.</ref> و به تبلیغ عقاید آنان مشغول شد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۷.</ref> او برای آشنایی بیشتر با عقاید وهابیت به [[حج]] رفت. در مصر با تعدادی از علمای [[الازهر]] دیدار کرد ولی درخواست اقامت در دانشگاه الازهر را رد کرد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، صص۲۵-۲۷.</ref>

تیجانی در حین سفر به [[بیروت]]، با یکی از اساتید شیعه دانشگاه [[بغداد]] به نام منعم آشنا شد. او در این دیدار [[شیعیان]] را به [[کفر]] و [[شرک]] متهم کرد اما منعم، تیجانی را برای آشنایی با تشیع به [[عراق]] دعوت کرد. تیجانی چنانکه خودش گفته در آن زمان آرزوی زیارت [[عبدالقادر گیلانی]] را داشت، دعوت منعم را پذیرفت<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۳۵.</ref> او در این سفر به زیارت حرم امام علی(ع) و حرم امام کاظم رفت و با برخی از علمای شیعه دیدار کرد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، صص۴۵-۴۶. </ref> دیدار با آیت‌الله خویی و سید محمدباقر صدر از مراجع تقلید شیعه سبب شد برخی از باورهای او درباره شیعیان اصلاح شود و به سوالاتش پاسخ داده شود.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۴۹</ref> او از تأثیر سخنان آیت‌الله خویی و سید محمدباقر صدر بر خود سخن گفته است و در کتاب ثم اهتدیت این دیدارها و سؤالات مطرح شده و پاسخ‌های [[سید محمدباقر صدر|آیت‌الله صدر]] را نقل کرده است.<ref>نگاه کنید: تیجانی، ثم اهتدیت، ص۵۳-۶۰.</ref>

تیجانی بعد دیداری که با علمای شیعه در [[نجف]] داشت، برای رسیدن به حقیقت، روش پژوهش را در پیش گرفت. وی در این باره گفته است: «‌با خود پیمان بستم، احادیث صحیحی را که مورد اتفاق شیعه و سنی است، مدرک و مستندِ قطعی قرار دهم و احادیثی که یک فرقه منهای فرق دیگر، به آن اعتماد کرده را، کنار بگذارم.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۶.</ref> او به مطالعه در مورد عقاید شیعه پرداخت و مهمترین کتابی که وی را در این مسأله تحت تأثیر قرار داده کتاب [[المراجعات]] نوشته [[سید عبدالحسین شرف‌الدین]] بوده است.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۵.</ref>

تیجانی پس شیعه شدن، کتاب‌هایی در اثبات حقانیت شیعه و رد نظریات اهل سنت نگاشت که برخی از آنها عبارتند از.

*«ثُمَّ اهْتَدَیتُ» تیجانی در این کتاب ماجرای تغییر مذهب خود از اهل سنت به شیعه را نوشته است. او ضمن نقل زندگینامه‌اش، ماجرای سفرش به عراق و نجف و دیدار و گفتگوهایش با عالمان شیعه از جمله سید ابوالقاسم خوئی و سید محمدباقر صدر را بازگو کرده است. نویسنده در این کتاب با استناد به احادیث اهل سنت، از عقاید مذهب شیعه دفاع می‌کند. این کتاب به چهارده زبان ترجمه و چندین بار در ایران چاپ شده است. این کتاب با عنوان «[[آنگاه هدایت شدم]]» به زبان فارسی ترجمه شده است.