کاربر ناشناس
حضرت‌بال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aghaie (صفحه‌ای جدید حاوی «{{جا:ویرایش}} حضرت بال، مهم‌ترین مرکز عبادی و زیارتگاه مسلمانان در کشمیر ...» ایجاد کرد) |
imported>Aghaie بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==تقدس== | ==تقدس== | ||
تقدس متعلقات اولیا و بزرگان دینی در کشمیر سابقه‌ای دیرین دارد. مثلاً، هیوئن تسانگ (قرن اول/ هفتم) از دندان بودا که نزد راهبان بودایی در کشمیر محترم بوده، سخن گفته است.<ref>رجوع کنید به اسحاق خان، ص۱۷۶، پانویس ۱۶.</ref> پیشینه انتقال تار موی منسوب به پیامبر از مدینه به هند به اوایل قرن یازدهم می‌رسد، چنان که به گفته فرشته<ref>فرشته، ج ۲، ص۸۹ـ۹۰.</ref> در ۱۰۰۵ در دوره ابراهیم عادلشاه دوم، میرمحمد صالح همدانی چند رشته موی پیامبر (ص) را از [[مدینه]] به بیجاپور آورد که بسیار مورد توجه سلطان قرار گرفت. | تقدس متعلقات اولیا و بزرگان دینی در کشمیر سابقه‌ای دیرین دارد. مثلاً، هیوئن تسانگ (قرن اول/ هفتم) از دندان بودا که نزد راهبان بودایی در کشمیر محترم بوده، سخن گفته است.<ref>رجوع کنید به اسحاق خان، ص۱۷۶، پانویس ۱۶.</ref> پیشینه انتقال تار موی منسوب به پیامبر از مدینه به هند به اوایل قرن یازدهم می‌رسد، چنان که به گفته فرشته<ref>فرشته، ج ۲، ص۸۹ـ۹۰.</ref> در ۱۰۰۵ در دوره ابراهیم عادلشاه دوم، میرمحمد صالح همدانی چند رشته موی پیامبر (ص) را از [[مدینه]] به بیجاپور آورد که بسیار مورد توجه سلطان قرار گرفت. | ||
==انتقال به هند== | |||
در دوران شاه جهان (حک: ۱۰۳۷ـ۱۰۶۸ق) نیز یکی از خادمان حرم پیامبر(ص)، به نام سید عبداللّه بیجاپوری، تار مویی منسوب به آن حضرت را از [[عربستان]] به شهر بیجاپور هند بُرد. درباره صحت انتساب این تار مو به پیامبر(ص) و تاریخ دقیق ورود آن به بیجاپور، اطلاعات متناقضی در دست است. | |||
در ۱۱۱۱ق، در زمان حکومت اورنگ زیب، بازرگانی کشمیری به نام خواجه نورالدین ایشباری این تار مو (معروف به موی مقدّس) را خرید، اما هنگام بازگشت به زادگاهش درگذشت و موی مقدّس به همراه جسد وی به سرینگر برده شد.<ref>کهویهامی، حصه ۱، ص۳۰۲؛ اسحاق خان، ص۱۷۴.</ref> | |||
تار مو ابتدا در خانقاه [[نقشبندیه]] در سرینگر به نمایش عموم گذاشته شد، اما چون خانقاه گنجایش جمعیت زیادِ بازدیدکننده را نداشت به دستور حاکم مغول کشمیر، فاضل خان، و به توصیه اعیان شهر، تار مو را به باغ صادق آباد منتقل کردند و عمارت این باغ برای زیارت «موی شریف» وقف شد و حضرت بال نام گرفت. | |||
==علت نامگذاری== | |||
بال در زبان کشمیری به معنای «کنار آب» است و چون این مکان بر کرانه دریاچه دل قرار گرفته است،<ref>اسحاق خان، ص۱۷۲، ۱۷۴.</ref> شاید وجه تسمیه آن ازاین رو باشد. از طرفی، بال در این زبان به معنای مو نیز هست.<ref>رجوع کنید به کهویهامی، حصه ۱، ص۳۰۲ـ۳۰۳ و پانویس ۹۷۵؛ اسحاق خان، همانجا؛ گوهر، ص۲۴، ۲۷، ۳۵؛ اسکوفیلد، ص۲۲؛ برای دیگر معانی بال رجوع کنید به گوهر، ص۱۵.</ref> | |||
==ساختمان حضرت بال== | |||
معماری اولیه عمارت صادق خان معروف به صادق آباد ــ که به گفته کهویهامی<ref>حصه ۱، ص۳۰۳ و پانویس ۹۷۷.</ref> در ۱۰۳۳ق ساخته شده است ــ ترکیبی از معماری مغولی و کشمیری بود<ref>گوهر، ص۲۲۹.</ref> که با آوردن موی مقدّس به این مکان، وسعت پیدا کرد و در مغرب آن مسجد و در مشرق آن [[خانقاه]] بزرگی ساخته شد.<ref>کهویهامی، حصه ۱، ص۳۰۱ـ۳۰۲.</ref> حضرت بال از ۱۳۲۲ش/۱۹۴۳ تحت نظارت اوقاف اسلامیه قرار دارد.<ref>اسحاق خان، ص۱۸۱ و پانویس ۳۳؛ گوهر، ص۲۵۵.</ref> بنای کنونی تماماً از سنگ مرمر سفید ساخته شده و طرحی از [[مسجد النبی|مسجد پیامبر]](ص) در مدینه است.<ref>گوهر، ص۲۳۰.</ref> به دستور شیخ عبداللّه، نخست وزیر وقت، در ۱۳۴۷ش/۱۹۶۸ اوقاف اسلامیه ساخت این بنا را در مکان ساختمان پیشین آغاز کرد.<ref>گوهر، ص۲۳۰.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس|اندازه=ریز|3}} | {{پانویس|اندازه=ریز|3}} | ||