پرش به محتوا

توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۸ آوریل ۲۰۱۷
جز
خط ۴۵: خط ۴۵:
در توبه از گناهانی که [[حد]] یا [[تعزیر]] دارند (مانند [[زنا]] یا [[شرب خمر]]) اگر قبل از اثبات معصیت نزد [[حاکم شرع]] توبه کند، توبه وی بین او و [[خداوند]] پذیرفته شده و [[حد]] و [[تعزیر]] از وی ساقط می‌شود.<ref>رجوع کنید به شیخ بهائی‌، جامع عباسی، ص۴۲۲</ref> در چنین مواردی‌، اقرار به گناه واجب نیست‌، بلکه اقرار نکردن [[مستحب]] است.<ref> الموسوعه‌الفقهیه، ج۱۴، ص۱۲۱ـ۱۲۲</ref> اما چنانچه جرم وی به واسطه اقرار خودش نزد حاکم شرع اثبات شود و پس از آن توبه کند، حاکم در اجرای حد و بخشودن وی اختیار دارد و اگر گناه وی به واسطه [[شهادت (در دادگاه)|شهادت]] شهود نزد حاکم ثابت شود و پس از آن توبه کند، حد و تعزیر از وی ساقط نمی‌گردد.<ref>رجوع کنید به شیخ بهائی‌، جامع عباسی، ص۴۲۱ـ۴۲۲</ref>  
در توبه از گناهانی که [[حد]] یا [[تعزیر]] دارند (مانند [[زنا]] یا [[شرب خمر]]) اگر قبل از اثبات معصیت نزد [[حاکم شرع]] توبه کند، توبه وی بین او و [[خداوند]] پذیرفته شده و [[حد]] و [[تعزیر]] از وی ساقط می‌شود.<ref>رجوع کنید به شیخ بهائی‌، جامع عباسی، ص۴۲۲</ref> در چنین مواردی‌، اقرار به گناه واجب نیست‌، بلکه اقرار نکردن [[مستحب]] است.<ref> الموسوعه‌الفقهیه، ج۱۴، ص۱۲۱ـ۱۲۲</ref> اما چنانچه جرم وی به واسطه اقرار خودش نزد حاکم شرع اثبات شود و پس از آن توبه کند، حاکم در اجرای حد و بخشودن وی اختیار دارد و اگر گناه وی به واسطه [[شهادت (در دادگاه)|شهادت]] شهود نزد حاکم ثابت شود و پس از آن توبه کند، حد و تعزیر از وی ساقط نمی‌گردد.<ref>رجوع کنید به شیخ بهائی‌، جامع عباسی، ص۴۲۱ـ۴۲۲</ref>  


درصورتی که فرد مرتکب فعل حرامی شود که حد یا تعزیر ندارد (مانند [[دورغ|دروغی]] که به واسطه آن ضرری به دیگری نرسد) پشیمانی و عزم بر ترک گناه کافی است.<ref>موسوی بجنوردی‌، القواعد الفقهیه، ج۷، ص۳۱۹</ref>  
درصورتی که فرد مرتکب فعل حرامی شود که حد یا تعزیر ندارد (مانند [[دروغ|دروغی]] که به واسطه آن ضرری به دیگری نرسد) پشیمانی و عزم بر ترک گناه کافی است.<ref>موسوی بجنوردی‌، القواعد الفقهیه، ج۷، ص۳۱۹</ref>


===حق الناس===
===حق الناس===
confirmed، protected، templateeditor
۲۱۶

ویرایش