۱۷٬۱۳۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
تا قرن چهارم هجری، قرائتهای گوناگونی از قرآن میان مسلمانان رواج داشته است.<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۵.</ref> مهمترین عوامل اختلاف قرائتها را وجود قرآنهای متفاوت میان مسلمانها، ابتداییبودن خط عربی، نقطه نداشتن حروف، خالیبودن حروف از حرکات، وجود لهجههای مختلف و اِعمال سلیقه قاریان قرآن(کسانی که قرآن را آموزش میدادند) دانستهاند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۱۰، ۱۲، ۱۶، ۲۵.</ref> | تا قرن چهارم هجری، قرائتهای گوناگونی از قرآن میان مسلمانان رواج داشته است.<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۵.</ref> مهمترین عوامل اختلاف قرائتها را وجود قرآنهای متفاوت میان مسلمانها، ابتداییبودن خط عربی، نقطه نداشتن حروف، خالیبودن حروف از حرکات، وجود لهجههای مختلف و اِعمال سلیقه قاریان قرآن(کسانی که قرآن را آموزش میدادند) دانستهاند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۱۰، ۱۲، ۱۶، ۲۵.</ref> | ||
در قرن چهارم قمری، | در قرن چهارم قمری، ابوبکر بن مجاهد (۲۴۵-۳۲۴ق)، استاد قاریان [[بغداد]]، هفت قرائت را از میان همه قرائتها برگزید. قاریان این قرائتها به [[قراء سبعه|قُرّاء سبعه]] مشهورند. از آنجا که هر یک از این قرائتها با دو روایت، نقل شده است، از این پس چهارده قرائت از قرآن مورد قبول مسلمانان قرار گرفت.<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۵-۱۹۷.</ref> | ||
اهل سنت معتقدند قرآن، وجوه لفظی گوناگونی دارد و افراد میتوانند بر طبق هر یک از آن وجوه که میخواهند، آن را قرائت کنند؛<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۸.</ref> اما عالمان شیعه میگویند: قرآن تنها با یک قرائت نازل شده است و [[امامان شیعه]] صرفا به جهت آسانگیری، خواندن قرآن با قرائتهای مختلف را اجازه دادهاند.<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۹.</ref> | اهل سنت معتقدند قرآن، وجوه لفظی گوناگونی دارد و افراد میتوانند بر طبق هر یک از آن وجوه که میخواهند، آن را قرائت کنند؛<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۸.</ref> اما عالمان شیعه میگویند: قرآن تنها با یک قرائت نازل شده است و [[امامان شیعه]] صرفا به جهت آسانگیری، خواندن قرآن با قرائتهای مختلف را اجازه دادهاند.<ref>ناصحیان، علوم قرآنی در مکتب اهل بیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۹.</ref> |
ویرایش