confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
طلحة بن عبیدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| تاریخ و مکان درگذشت= در [[جنگ جمل]] | | تاریخ و مکان درگذشت= در [[جنگ جمل]] | ||
| نحوه درگذشت= به دست [[ | | نحوه درگذشت= به دست [[مروان بن حکم]] | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| زمان اسلام آوردن = جزء نخستین گروندگان/ پس از [[ابوبکر]] | | زمان اسلام آوردن = جزء نخستین گروندگان/ پس از [[ابوبکر]] | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
}} | }} | ||
'''طلحة بن عبیدالله''' از [[اصحاب پیامبر اسلام(ص)]] و از نخستین [[اسلام|مسلمانان]] بود. او در | '''طلحة بن عبیدالله''' از [[اصحاب پیامبر اسلام(ص)]] و از نخستین [[اسلام|مسلمانان]] بود. او در جنگ‌های صدر اسلام رشادت‌هایی از خود نشان داد. طلحه پسرعموی [[ابوبکر بن ابوقحافه]] خلیفه اول مسلمانان بود. وی پس از وفات پیامبر(ص) به همکاری با [[خلفای ثلاثه|خلفای نخستین]] روی آورد و در کشورگشایی‌های آنان حضور فعال داشت. طلحه از سوی [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] به عنوان یکی از اعضای [[شورای شش نفره]] برای تعیین خلیفه سوم معرفی شد. منابع تاریخی از حضور وی در [[ماجرای قتل عثمان]] و تحریک مردم به قتل خلیفه نیز سخن گفته‌اند. | ||
طلحه پس از کشته شدن عثمان، با [[حضرت علی(ع)]] بیعت کرد؛ اما پس از مدتی [[بیعت]] خود را شکست و به همراه [[زبیر بن عوام|زبیر]] و [[عایشه]] همسر پیامبر(ص) و برخی [[امویان]] که به [[ناکثین]] شهرت یافتند، [[جنگ جمل]] را علیه امام علی(ع) به راه انداخت و در این جنگ توسط [[مروان بن حکم]] (که در سپاه ناکثین حضور داشت) کشته شد. | طلحه پس از کشته شدن عثمان، با [[حضرت علی(ع)]] بیعت کرد؛ اما پس از مدتی [[بیعت]] خود را شکست و به همراه [[زبیر بن عوام|زبیر]] و [[عایشه]] همسر پیامبر(ص) و برخی [[امویان]] که به [[ناکثین]] شهرت یافتند، [[جنگ جمل]] را علیه امام علی(ع) به راه انداخت و در این جنگ توسط [[مروان بن حکم]] (که در سپاه ناکثین حضور داشت) کشته شد. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
طلحة بن عبیدالله توسط [[ابوبکر]] به [[اسلام]] گرایش یافته و مسلمان شد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۲۵۱ و ۲۵۲؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۲۷۷؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۴۶۸.</ref> بنابر نقلی دیگر، راهبی در [[شام]] خبر ظهور پیامبری به نام احمد فرزند [[عبدالمطلب]] را به طلحه داده و او پس از آمدن به [[مکه]]، به همراه ابوبکر مسلمان می‌شود.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۱۵؛ بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، مقدمه، ص۲۷؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۹.</ref> | طلحة بن عبیدالله توسط [[ابوبکر]] به [[اسلام]] گرایش یافته و مسلمان شد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۲۵۱ و ۲۵۲؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۲۷۷؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۲، ص۴۶۸.</ref> بنابر نقلی دیگر، راهبی در [[شام]] خبر ظهور پیامبری به نام احمد فرزند [[عبدالمطلب]] را به طلحه داده و او پس از آمدن به [[مکه]]، به همراه ابوبکر مسلمان می‌شود.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۱۵؛ بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، مقدمه، ص۲۷؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۹.</ref> | ||
طلحه و ابوبکر، در ابتدای مسلمان شدن، غالبا توسط [[نوفل بن خویلد بن عدویه]] یا عثمان بن عبیدالله، برادر طلحه، شکنجه | طلحه و ابوبکر، در ابتدای مسلمان شدن، غالبا توسط [[نوفل بن خویلد بن عدویه]] یا عثمان بن عبیدالله، برادر طلحه، شکنجه می‌شده‌اند. بنابر روایات، نوفل (یا عثمان) این دو نفر را با یک طناب به هم می‌بسته تا از نماز خواندن‌شان جلوگیری کند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۲۸۲؛ ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۱۱۲؛ ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۶۸.</ref> | ||
طلحه بن عبیدالله، از جمله مهاجرانی است که قبل از [[هجرت پیامبر(ص)]]، به همراه برخی از خانواده پیامبر(ص) به [[مدینه]] رفت<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۶۹؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۶۸-۶۹.</ref> و در خانه [[حبیب بن اساف]] از بنی حرث بن خزرج سکنی گزید.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۴۷۷.</ref> بنابر نقلی، وی در جریان [[هجرت به مدینه|مهاجرت]]، دو لباس سفید برای [[پیامبر(ص)]] و ابوبکر از [[شام]] آورده بود و آن دو، | طلحه بن عبیدالله، از جمله مهاجرانی است که قبل از [[هجرت پیامبر(ص)]]، به همراه برخی از خانواده پیامبر(ص) به [[مدینه]] رفت<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۶۹؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۶۸-۶۹.</ref> و در خانه [[حبیب بن اساف]] از بنی حرث بن خزرج سکنی گزید.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۴۷۷.</ref> بنابر نقلی، وی در جریان [[هجرت به مدینه|مهاجرت]]، دو لباس سفید برای [[پیامبر(ص)]] و ابوبکر از [[شام]] آورده بود و آن دو، لباس‌های سفید شامی را پوشیده و وارد مدینه شده‌اند.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۶۱.</ref> | ||
پیامبر(ص) در [[مکه]]، بین طلحه و [[زبیر بن عوام]]<ref>ابن هشام،السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۲، ص۵۶۱.</ref> یا [[سعید بن زید]]<ref>هاشمی بغدادی، المحبر، دار الآفاق الجدیدة، ص۷۱.</ref> یا [[سعد بن ابی وقاص]]<ref>ابن قتیبه، المعارف، ۱۹۹۲م، ص۲۲۸.</ref> عقد اخوت بست. حضرت محمد(ص) همچنین پس از مهاجرت به مدینه، بین طلحه و [[کعب بن مالک]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۶۴.</ref> یا [[ابوایوب انصاری]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۶۸.</ref> یا [[ابی بن کعب]]<ref>هاشمی بغدادی، المحبر، دار الآفاق الجدیدة، ص۷۳؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۷۱.</ref> در ماجرای [[عقد اخوت]]، پیمان برادری بست. | پیامبر(ص) در [[مکه]]، بین طلحه و [[زبیر بن عوام]]<ref>ابن هشام،السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۲، ص۵۶۱.</ref> یا [[سعید بن زید]]<ref>هاشمی بغدادی، المحبر، دار الآفاق الجدیدة، ص۷۱.</ref> یا [[سعد بن ابی وقاص]]<ref>ابن قتیبه، المعارف، ۱۹۹۲م، ص۲۲۸.</ref> عقد اخوت بست. حضرت محمد(ص) همچنین پس از مهاجرت به مدینه، بین طلحه و [[کعب بن مالک]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۶۴.</ref> یا [[ابوایوب انصاری]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۶۸.</ref> یا [[ابی بن کعب]]<ref>هاشمی بغدادی، المحبر، دار الآفاق الجدیدة، ص۷۳؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۷۱.</ref> در ماجرای [[عقد اخوت]]، پیمان برادری بست. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==حضور در غزوات== | ==حضور در غزوات== | ||
طلحه، هنگام [[غزوه بدر]]، در [[مدینه]] حضور نداشت و پیامبر(ص)، او و [[سعید بن زید]] را برای تجسس به سمت [[شام]] فرستاده بود. وی پس از اتمام جنگ بدر به مدینه بازگشت و به [[پیامبر(ص)]] مراجعه و سهم خود از [[غنایم]] این [[غزوه]] را درخواست کرد و پیامبر(ص) سهمی از غنایم را به وی اختصاص داد.<ref>مسعودی، التنبیه و الاشراف، دار الصاوی، ص۲۰۵؛ ابن خیاط، تاریخ خلیفه، ۱۴۱۵ق، ص۲۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۶۴-۷۶۵.</ref> او در [[غزوه احد]] حضور داشت و بنابر برخی | طلحه، هنگام [[غزوه بدر]]، در [[مدینه]] حضور نداشت و پیامبر(ص)، او و [[سعید بن زید]] را برای تجسس به سمت [[شام]] فرستاده بود. وی پس از اتمام جنگ بدر به مدینه بازگشت و به [[پیامبر(ص)]] مراجعه و سهم خود از [[غنایم]] این [[غزوه]] را درخواست کرد و پیامبر(ص) سهمی از غنایم را به وی اختصاص داد.<ref>مسعودی، التنبیه و الاشراف، دار الصاوی، ص۲۰۵؛ ابن خیاط، تاریخ خلیفه، ۱۴۱۵ق، ص۲۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۶۴-۷۶۵.</ref> او در [[غزوه احد]] حضور داشت و بنابر برخی نقل‌ها از خود رشادت‌هایی نشان داد. وی در این جنگ زخمی شد و برخی انگشتانش از کار افتاد.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۶-۱۵۷.</ref> | ||
طلحه پس از شکست مسلمانان در اواخر جنگ احد و پخش شدن شایعه کشته شدن پیامبر(ص)، به همراه برخی [[مهاجرین]] و [[انصار]]، از جنگ | طلحه پس از شکست مسلمانان در اواخر جنگ احد و پخش شدن شایعه کشته شدن پیامبر(ص)، به همراه برخی [[مهاجرین]] و [[انصار]]، از جنگ کناره‌گیری کرد.<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۲، ص۵۱۷.</ref> برخی منابع نیز، طلحه را از معدود کسانی دانسته‌اند که پس از فرار مسلمانان در پی حمله [[قریش]] در اواسط نبرد، ثابت‌قدم نزدیک پیامبر(ص) ماند.<ref>زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۹م، ج۳، ص۲۲۹.</ref> | ||
او همچنین قبل از [[غزوه تبوک]]، | او همچنین قبل از [[غزوه تبوک]]، عهده‌دار هدایت [[سریه|سریه‌ای]] شد که هدف آن، متفرق کردن گروهی از [[منافق|منافقانی]] بود که در خانه سویلم یهودی جمع شده بودند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۲، ص۵۱۷؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۳.</ref> | ||
==آزردن پیامبر(ص) و نزول آیه== | ==آزردن پیامبر(ص) و نزول آیه== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
طلحة بن عبیدالله از جمله کسانی بود که در رکاب خلیفه اول ([[ابوبکر]])، در [[غزوات]]، حضور داشت.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ص۱۰۰؛ مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیة، ج۵، ص۱۵۷.</ref> وی همچنین به همراه [[عمر بن خطاب]]، [[عثمان بن عفان]] و [[عبدالرحمن بن ابوبکر]] از جمله کسانی بود که قبل از دفن ابوبکر، وارد قبر وی شدند و سپس ابوبکر را در کنار پیامبر(ص) دفن کردند.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۹۵.</ref> | طلحة بن عبیدالله از جمله کسانی بود که در رکاب خلیفه اول ([[ابوبکر]])، در [[غزوات]]، حضور داشت.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۸۸م، ص۱۰۰؛ مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیة، ج۵، ص۱۵۷.</ref> وی همچنین به همراه [[عمر بن خطاب]]، [[عثمان بن عفان]] و [[عبدالرحمن بن ابوبکر]] از جمله کسانی بود که قبل از دفن ابوبکر، وارد قبر وی شدند و سپس ابوبکر را در کنار پیامبر(ص) دفن کردند.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۹۵.</ref> | ||
طلحه در برخی موارد ابوبکر را به خاطر میدان دادن بیش از اندازه به عمر بن خطاب سرزنش می‌نمود<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۳، ص۲۷۵.</ref> و از جمله کسانی بود که به [[خلیفه اول]] پس از اعلام جانشینی عمر بن خطاب به عنوان [[خلافت|خلیفه]]، اعتراض کرد.<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۳، ص۴۳۳.</ref> [[عمر بن خطاب|عمر]] در وصف طلحه گفته است: «او مردی است در جستجوی آبرو و ستایش که مال خود را | طلحه در برخی موارد ابوبکر را به خاطر میدان دادن بیش از اندازه به عمر بن خطاب سرزنش می‌نمود<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۳، ص۲۷۵.</ref> و از جمله کسانی بود که به [[خلیفه اول]] پس از اعلام جانشینی عمر بن خطاب به عنوان [[خلافت|خلیفه]]، اعتراض کرد.<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۳، ص۴۳۳.</ref> [[عمر بن خطاب|عمر]] در وصف طلحه گفته است: «او مردی است در جستجوی آبرو و ستایش که مال خود را می‌بخشد تا به مال دیگران برسد و نیز به [[تکبر|کبر]] گرفتار است.»<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۵۸.</ref> | ||
طلحه از جمله | طلحه از جمله شرکت‌کنندگان در برخی فتوحات از جمله [[فتح ایران]] است که به همراه [[عبدالرحمن بن عوف]] و [[زبیر بن عوام]] هنگام [[خلافت]] عمر بن خطاب در این سلسله جنگ‌ها شرکت داشت.<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۳، ص۴۸۱و۴۸۸.</ref> وی همچنین در برخی کشورگشایی‌ها به [[عمر بن خطاب|عمر]] مشاوره می‌داد.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۲۹۲.</ref> | ||
===شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم=== | ===شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم=== | ||
{{اعضای شورای شش نفره}} | {{اعضای شورای شش نفره}} | ||
{{اصلی|شورای شش نفره}} | {{اصلی|شورای شش نفره}} | ||
طلحه به همراه [[علی(ع)|امام علی (ع)]]، [[عثمان بن عفان]]، [[زبیر بن عوام]]، [[عبدالرحمن بن عوف]] و [[سعد بن ابی وقاص]] در شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم قرار گرفت.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۵۸.</ref> برخی معتقدند که وی در آن زمان، خارج از شهر مدینه بود و پس از بازگشت، عثمان را به عنوان انتخاب خوداعلام کرد.<ref>ابن قتیبة، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۲و۴۴.</ref> برخی نیز | طلحه به همراه [[علی(ع)|امام علی (ع)]]، [[عثمان بن عفان]]، [[زبیر بن عوام]]، [[عبدالرحمن بن عوف]] و [[سعد بن ابی وقاص]] در شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم قرار گرفت.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۵۸.</ref> برخی معتقدند که وی در آن زمان، خارج از شهر مدینه بود و پس از بازگشت، عثمان را به عنوان انتخاب خوداعلام کرد.<ref>ابن قتیبة، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۲و۴۴.</ref> برخی نیز گفته‌اند وی پس از مرگ عمر و [[بیعت]] با عثمان به [[مدینه]] بازگشت.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۰۴.</ref> | ||
===شرکت در قتل عثمان=== | ===شرکت در قتل عثمان=== | ||
طلحه از جمله | طلحه از جمله محاصره‌کنندگان خانه [[عثمان بن عفان|عثمان]] در [[سال ۳۵ قمری]] بود که برای این کار اصرار و سخت‌گیری بسیار داشت و از کسانی بود که مانع ورود آب به خانه عثمان شد؛ تا زمانی‌که [[حضرت علی(ع)]] با اطلاع از این عمل برآشفت و پس از آن اجازه ورود مشک‌های آب به خانه عثمان صادر گردید.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۶۱.</ref> همچنین در ایام محاصره، وی امامت جماعت شهر مدینه را بر عهده داشت.<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۱۷۷.</ref> | ||
بنابر نقل [[ابن اعثم کوفی|ابن اعثم]]، طلحه به همراه مردی از بنی‌تیم خانه عثمان را محاصره کرد که پس از مداخله حضرت علی(ع) در این ماجرا، طلحه و همراهش از محاصره خانه دست کشیدند.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۲۳.</ref> | بنابر نقل [[ابن اعثم کوفی|ابن اعثم]]، طلحه به همراه مردی از بنی‌تیم خانه عثمان را محاصره کرد که پس از مداخله حضرت علی(ع) در این ماجرا، طلحه و همراهش از محاصره خانه دست کشیدند.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۲۳.</ref> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
طلحه در ماجرای قتل عثمان متهم به قتل خلیفه سوم شده است که برای آن شواهدی وجود دارد؛ از جمله: | طلحه در ماجرای قتل عثمان متهم به قتل خلیفه سوم شده است که برای آن شواهدی وجود دارد؛ از جمله: | ||
* [[عثمان بن عفان]] در زمان | * [[عثمان بن عفان]] در زمان محاصره‌شدن خانه‌اش، طلحه را مسئول مخالفت‌ها می‌دانست و او را تحریک‌کننده اصلی شورش علیه [[خلافت]] معرفی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ج۴، ص۳۷۹.</ref>. | ||
* یعقوبی از طلحه در کنار زبیر و [[عایشه]] به عنوان | * یعقوبی از طلحه در کنار زبیر و [[عایشه]] به عنوان اصلی‌ترین تحریک‌کنندگان مردم بر قتل خلیفه سوم نام می‌برد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۷۵.</ref> | ||
* پسرش [[محمد بن طلحه بن عبیدالله|محمد]] نیز وی را در قتل عثمان شریک | * پسرش [[محمد بن طلحه بن عبیدالله|محمد]] نیز وی را در قتل عثمان شریک می‌دانست.<ref>ابن قتیبة، الإمامة والسیاسة، ۱۹۹۲م، ج۱، ص۸۴.</ref> | ||
* [[مروان بن حکم]] علت کشتن طلحه را در [[جنگ جمل]] این مطلب عنوان | * [[مروان بن حکم]] علت کشتن طلحه را در [[جنگ جمل]] این مطلب عنوان می‌کرد که هیچ‌کس بر کشتن عثمان بیشتر از طلحه سعی نمی‌کرد.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۷۸.</ref> | ||
{{همچنین ببینید| ماجرای قتل عثمان}} | {{همچنین ببینید| ماجرای قتل عثمان}} | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
==ثروت طلحه== | ==ثروت طلحه== | ||
وقتی طلحه کشته شد، ثروت بسیاری بر جای گذاشت. ارزش غلات طلحه در [[عراق]] بین چهارصد تا پانصد هزار درهم و درآمد روزانه وی از غلات عراق حدود هزار درهم بود. همچنین ارزش غلات وی در سراة حدود ده هزار دینار بود. همچنین نقل است که ارزش میراث باقی مانده از وی از زمین و دام و اموال و پول نقد (درهم و دینار) سی میلیون درهم بوده است. دو میلیون و دویست هزار درهم و دویست هزار دینار نقد باقی گذاشت و بقیه به صورت زمین و دام و کالا بود. همچنین نقل شده هنگامی که طلحة بن عبید الله کشته شد در دست | وقتی طلحه کشته شد، ثروت بسیاری بر جای گذاشت. ارزش غلات طلحه در [[عراق]] بین چهارصد تا پانصد هزار درهم و درآمد روزانه وی از غلات عراق حدود هزار درهم بود. همچنین ارزش غلات وی در سراة حدود ده هزار دینار بود. همچنین نقل است که ارزش میراث باقی مانده از وی از زمین و دام و اموال و پول نقد (درهم و دینار) سی میلیون درهم بوده است. دو میلیون و دویست هزار درهم و دویست هزار دینار نقد باقی گذاشت و بقیه به صورت زمین و دام و کالا بود. همچنین نقل شده هنگامی که طلحة بن عبید الله کشته شد در دست خزانه‌دارش دو میلیون و دویست هزار درهم پول نقد بود و نخلستان‌ها و دیگر اموالش را به سی میلیون درهم ارزیابی کردند. در نقلی دیگر آمده است که از طلحة بن عبید الله یکصد پوست گاو نر انباشته از زر که در هر یک سیصد رطل طلا بود، باقی ماند.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۶۶-۱۶۷.</ref> | ||
==جایگاه نزد اهل سنت== | ==جایگاه نزد اهل سنت== | ||
طلحه نزد [[اهل سنت]] از جایگاه والایی برخوردار است و وی را یکی از [[عشره مبشره]]، یعنی ده نفری که توسط [[پیامبر(ص)]] بشارت به بهشت داده شدند، می‌دانند. وی دارای صفاتی از جمله طلحه الخیر و طلحه فیاض است و یکی از بیست صحابه دارای [[فتوا]] دانسته شده است. وی از جمله راویان بزرگ از پیامبر(ص) است که کسانی مانند پسرانش: یحیی و موسی، قیس بن ابوحازم، ابوسلمه بن عبدالرحمن و مالک بن ابوعامر از وی [[حدیث|روایت]] | طلحه نزد [[اهل سنت]] از جایگاه والایی برخوردار است و وی را یکی از [[عشره مبشره]]، یعنی ده نفری که توسط [[پیامبر(ص)]] بشارت به بهشت داده شدند، می‌دانند. وی دارای صفاتی از جمله طلحه الخیر و طلحه فیاض است و یکی از بیست صحابه دارای [[فتوا]] دانسته شده است. وی از جمله راویان بزرگ از پیامبر(ص) است که کسانی مانند پسرانش: یحیی و موسی، قیس بن ابوحازم، ابوسلمه بن عبدالرحمن و مالک بن ابوعامر از وی [[حدیث|روایت]] می‌کردند.<ref>ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۳۰.</ref> همچنین طلحه را در کنار [[حمزه بن عبدالمطلب]]، [[جعفر بن ابی‌طالب]]، [[علی(ع)]]، [[ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب]]، [[ابوعبیده جراح]]، [[عثمان بن عفان]]، [[عثمان بن مظعون]]، [[عبدالرحمن بن عوف]]، [[سعد بن ابی وقاص]] و [[زبیر بن عوام]]، از دوازده حواری پیامبر(ص) به شمار می‌آورند.<ref>بغدادی، المنمق، ۱۴۰۵ق، ص۴۲۳؛ بسوی، المعرفة و التاریخ، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۵۳۵-۵۳۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||