آوه (شهر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''آوه‌ (شهر)''' يا آبه‌، شهری است بین [[قم]] و [[ساوه]] دارای پیشینه تاریخی بسیار مهم. اگر چه پیشینه این شهر به تاریخ قبل ازاسلام بر می‌گردد و هنوز آثار آن موجود است ولی آنچه بعد از [[اسلام]] این شهر را حائز اهمیت کرده است  حضور [[سید|سادات]] و امامزادگان و همچنین پرورش علماء، فضلاء، [[فقیه|فقهاء]] و شعرای [[شیعه|شیعی]] مذهب است تا جاییکه بعضی آن را مهد تشیع دانسته‌اند.<ref>جفرافیای تاریخی آوه مهد تشیع در ایران، دکترمحسن الویری.</ref> وجود بقعه‌های [[امامزاده|امامزاگان]] مخصوصا فرزندان بلافصل [[امام موسی کاظم (ع)]] بر اهمیت آن افزوده است.

آوه، پش از حمله [[سلطان محمود غزنوی]] شهر بوده است اما با حمله مغول به این شهر، به ویرانه‌ای تبدیل شد و روستایی از آن باقی ماند. در سال 1391 شمسی، دوباره شهر شد.

پس از ورود اسلام به قلمرو [[ساسانیان]]، مردم آوه نیز مسلمان می‌شوند ولی به زودی یعنی در سالهای آخر [[قرن اول]] مذهب [[تشیع]] را انتخاب می کنند<ref>آوه، دومین کانون تشیع درایران، ص.79</ref> و به عنوان دومین کانون تشیع در تاریخ [[ایران]] قد علم کرده و همواره مرکز تربیت علما، فقها، [[مجتهد|و مجتهدان]] شیعی می‌شود.