کاربر ناشناس
مرو: تفاوت میان نسخه‌ها
←پیشینه تاریخی
بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Aghajanloo |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
مرو از شهرهای کهن و باستانی است که در کتبیه‌های هخامنشی از آن یاد شده است. در دوران ساسانیان مرو شهری آباد بود و بر اساس روایات مشهور تاریخی، یزدگرد آخرین پادشاه ساسانی هنگامی که از اعراب [[مسلمان]] می‌گریخت به این شهر آمد و به مرزبان این شهر، ماهوی سوری پناه جست اما بعد از مدتی در پی اختلاف با ماهوی از این شهر خارج شد.{{مدرک}} | مرو از شهرهای کهن و باستانی است که در کتبیه‌های هخامنشی از آن یاد شده است. در دوران ساسانیان مرو شهری آباد بود و بر اساس روایات مشهور تاریخی، یزدگرد آخرین پادشاه ساسانی هنگامی که از اعراب [[مسلمان]] می‌گریخت به این شهر آمد و به مرزبان این شهر، ماهوی سوری پناه جست اما بعد از مدتی در پی اختلاف با ماهوی از این شهر خارج شد.{{مدرک}} | ||
به اعتبار اینکه مرو در کنار [[نیشابور]]، [[هرات]] و [[بلخ]] یکی از چهار شهر بزرگ [[خراسان]] بوده است، مرو به یکی از چهار قسمت ایالت خراسان اطلاق می‌شده است. پس از فتح مرو و ورود مسلمانان، مرو تا مدت‌ها مرکز ایالت خراسان و در دوران خلافت [[بنی‌امیه|امویان]] و [[بنی‌عباس|عباسیان]]، دارالاماره و محل استقرار حاکمان بود. ولی بعدها امرای سلسله [[طاهریان]] مرکز فرمانروایی خود را به نیشابور منتقل کردند.<ref>سرزمینهای خلافت شرقی ترجمه فارسی، ص۴۰۸، به نقل دهخدا، ۱۳۷۷، ص۹۶۳۴؛ مدخل خراسان.</ref> | به اعتبار اینکه مرو در کنار [[نیشابور]]، [[هرات]] و [[بلخ]] یکی از چهار شهر بزرگ [[خراسان]] بوده است، مرو به یکی از چهار قسمت ایالت خراسان اطلاق می‌شده است. پس از فتح مرو و ورود مسلمانان، مرو تا مدت‌ها مرکز ایالت خراسان و در دوران خلافت [[بنی‌امیه|امویان]] و [[بنی‌عباس|عباسیان]]، دارالاماره و محل استقرار حاکمان بود. ولی بعدها امرای سلسله [[طاهریان]] مرکز فرمانروایی خود را به [[نیشابور]] منتقل کردند.<ref>سرزمینهای خلافت شرقی ترجمه فارسی، ص۴۰۸، به نقل دهخدا، ۱۳۷۷، ص۹۶۳۴؛ مدخل خراسان.</ref> | ||
شهر مرو به واسطه نزدیکی به [[خوارزم]] و [[ماوراء النهر]] از یک طرف و اتصال آن به [[سرخس]] و [[نیشابور]] از طرف دیگر از نظر نظامی و تجاری موقعیتی خاص داشت. در زمان [[ساسانیان]] و در دوره تسلط اعراب تا زمان [[مأمون]] همیشه این شهر، مرکز خراسان بوده است. [[سامانیان|سامانیها]] دارالملک را به [[بلخ]] و [[بخارا]] منتقل کردند ولی در موقع فرمانروائی [[سلجوقیان|سلجوقیها]] شهر مرو که در مجاورت اقامت آنها بوده مرکز سلجوقیها گردید پس از آن سلاطین تیموری شهر [[هرات]] را پایگاه فرمانروائی خود ساختند.<ref>دهخدا، ج۱۳، ۱۳۷۷، ص۲۰۷۱۲؛ مدخل مرو.</ref> | شهر مرو به واسطه نزدیکی به [[خوارزم]] و [[ماوراء النهر]] از یک طرف و اتصال آن به [[سرخس]] و [[نیشابور]] از طرف دیگر از نظر نظامی و تجاری موقعیتی خاص داشت. در زمان [[ساسانیان]] و در دوره تسلط اعراب تا زمان [[مأمون]] همیشه این شهر، مرکز خراسان بوده است. [[سامانیان|سامانیها]] دارالملک را به [[بلخ]] و [[بخارا]] منتقل کردند ولی در موقع فرمانروائی [[سلجوقیان|سلجوقیها]] شهر مرو که در مجاورت اقامت آنها بوده مرکز سلجوقیها گردید پس از آن سلاطین تیموری شهر [[هرات]] را پایگاه فرمانروائی خود ساختند.<ref>دهخدا، ج۱۳، ۱۳۷۷، ص۲۰۷۱۲؛ مدخل مرو.</ref> | ||