خالد بن معدان کلاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره زندگی خالد بن معدان، اطلاعات چندانی در دست نیست. وی از قبیله کلاع بود که اغلب در [[حمص|حِمْص]] اقامت داشتند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۵، ص۱۱۸.</ref> او از جمله زاهدان و عابدان روزگار خویش به شمار می‌رفت و در کثرت عبادت و تقوا زبانزد همگان بود.<ref>رجوع کنید به ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء، ج ۵، ص ۲۱۰.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]]<ref>ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء، ج۵، ص۲۱۰ـ ۲۲۱.</ref> نمونه‌هایی از گفته‌های زهدآمیز وی را نقل کرده است.

خالد در جنگ‌های منطقه روم شرقی حضور مؤثری داشت.<ref>رجوع کنید به مزّی، تهذیب الکمال، ج ۸، ص ۱۷۰.</ref> طبری<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج ۶، ص ۵۳۰.</ref> از حضور او در حمله به [[قسطنطنیه]] در سال ۹۸ق سخن گفته است. به نوشته سمعانی<ref>سمعانی، الانساب، ج ۵، ص ۱۱۸.</ref> خالد بن معدان که از حاکم حمص، به دلیل پوشیدن لباس حریر ناخرسند بود، به طرسوس رفت و در همان جا درگذشت.

وی یکی از مراجع فقهی زمان خود بوده و برای حل اختلافات فقهی نزد او می‌رفته‌اند<ref>رجوع کنید به مزّی، تهذیب الکمال، ج ۸، ص ۱۷۰.</ref> کتابی حاوی شماری [[حدیث]]، به او نسبت داده شده است.<ref>مزّی، تهذیب الکمال، ج ۸، ص ۱۷۰؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ۴، ص ۵۳۸.</ref> وی احتمالا تألیفات دیگری نیز داشته، ولی از آنها اطلاعی در دست نیست.<ref>رجوع کنید به احمدی میانجی، مکاتیب الرسول ، ج ۱، ص ۶۸۳.</ref>

در منابع [[امامی]]، عمده روایات نقل شده از او، به روایت ثَور بن یزید است که عموم این روایات درباره فضائل [[علی(ع)]] است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن بابویه، کتاب الخصال، ج ۲، ص ۳۶۳؛ خزاز رازی، کفایة الاثر، ص۱۱۱ـ۱۱۲.</ref>

[[ابن شهرآشوب]]<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۶۳.</ref> ضمن نقل اشعاری از خالد، به اعتراض وی به [[یزید بن معاویه|یزید]] در به [[شهادت]] رساندن [[امام حسین|امام حسین(ع)]] در [[کربلا]] اشاره کرده است، هرچند وی ریاست شرطه را در زمان یزید برعهده داشته است.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۶، ص۱۸۹.</ref>

منابع رجالی [[اهل سنّت]]، مانند عِجلی<ref>عِجلی، معرفةالثقات،  ج۱، ص۳۳۲.</ref> و نسائی،<ref>رجوع کنید به مزّی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۱۶۹.</ref> او را ثقه دانسته‌اند و [[حاکم نیشابوری]]<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۶۰۰.</ref> اِسناد او به صحابه را صحیح شمرده است؛ با این حال، از او، به دلیل تدلیس و ارسال در نقل [[حدیث]]، خرده گرفته‌اند<ref>رجوع کنید به ذهبی، کتاب تذکرةالحفاظ، ج۱، ص۹۳ـ۹۴؛ همو، ۱۴۰۱ـ۱۴۰۹، ج۴، ص۵۳۷.</ref> خالد به دانش اندوزی توجه فراوانی داشت. بزرگان معاصرش، وی را ستوده‌اند. ابن سعد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۴۵۵.</ref> وی را جزو طبقه سوم [[تابعین|تابعیان]] اهل شام نام برده است.