اهل حق: تفاوت میان نسخه‌ها

مظاهر الوهیت البته به همینها محدود نمی‌شوند و بسیاری از شخصیتهای دینی و عرفانی این آیین در زمره اینانند؛ مثلاً بنابر «دوره چهل تن »، [[موسی بن عمران|موسای کلیم]] یکی از مظاهر الهی بود<ref>440-441</ref>؛ در «بارگه بارگه »، [[بابا طاهر]] محل تجلی الهی <ref>ص ۱۳۱-۱۳۲</ref>، و [[حاج بکتاش]] محل حلول ذات خداوند است <ref>همان، ۱۴۹</ref>. البته رشته مظهریت به همین جا ختم نمی‌شود، چنانکه در ''شاهنامه حقیقت '' آمده، [[منصور حلاج]] مظهر داوود (از هفتن) است <ref>جیحون آبادی، ۲۶۰</ref> و بنابر «بارگه بارگه »، حلاج همان داوود است <ref>ص ۱۵۱</ref>. برحسب ابیات ۵۰۲۸ تا ۵۰۹۶ شاهنامه حقیقت، [[شمس تبریزی]] تجسد دوباره حلاج بود، اما جالب توجه آنکه وی در بطن دختر دوشیزه [[جلال الدین محمد بلخی|مولوی]] هستی یافت و بعد باز به نزد مولانا برگشت و او مرید بی‌چون و چرای وی شد<ref>همو، ۲۶۱- ۲۶۵</ref>. همچنین، بنابر بیت ۵۰۱۸ شاهنامه حقیقت <ref>همو، ۲۶۱</ref>، مولوی، مظهر [[حضرت محمد]] (ص) بود.