confirmed، templateeditor
۱۱٬۹۰۰
ویرایش
طفلان مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری) |
|||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==دیدگاه‌ها== | ==دیدگاه‌ها== | ||
[[محدث قمی]] پس از نقل گزارش شیخ صدوق می‌گوید: «کشته شدن این دو نوجوان با این کیفیت و این تفصیل در نزد من بعید است، لکن من آن را به خاطر اعتماد به شیخ صدوق و رجال اسنادش ذکر کردم.»<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۱۴۷.</ref> | [[محدث قمی]] پس از نقل گزارش شیخ صدوق می‌گوید: «کشته شدن این دو نوجوان با این کیفیت و این تفصیل در نزد من بعید است، لکن من آن را به خاطر اعتماد به شیخ صدوق و رجال اسنادش ذکر کردم.»<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۱۴۷.</ref> | ||
[[پرونده:ضریح طفلان مسلم.JPG|بندانگشتی|300px|[[ضریح]] قدیم طفلان مسلم|پیوند=Special:FilePath/ضریح_طفلان_مسلم.JPG]] | |||
[[علامه شعرانی]] پس از نقل داستان شیخ صدوق، با اشاره به حضور ابراهیم رجا، علی بن جابر و عثمان بن داوود در سند روایت صدوق که مجهول و ضعیف هستند، معتقد است این روایت ضعیف است و نمی‌توان به آن اعتماد کرد ولی از طرف دیگر از ضعف سند علم به کذب روایت هم پیدا نمی‌شود.<ref>شعرانی، دمع السجوم، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۶.</ref> علامه شعرانی همچنین پس از نقل روایت [[مناقب ابن شهر آشوب]] درباره دو نوجوان فراری از دست لشکر ابن زیاد، می‌گوید: چون این داستان از دو طریق نقل شده، می‌توان اصل داستان را پذیرفت، ولی اینکه از فرزندان [[مسلم بن عقیل]] بوده‌اند یا از فرزندان [[عبدالله بن جعفر]]، مشخص نیست. به نظر شعرانی روایت مناقب که آنها از کربلا فرار کردند و به شهر مسیب پناه بردند صحیح‌تر به نظر می‌رسد؛ چون مسافت کربلا تا مسیب پنج فرسخ است و امکان پیمودن این مسیر برای دو کودک بیشتر است تا پیمودن مسافت کوفه تا مسیب که بسیار طولانی است.<ref>شعرانی، دمع السجوم، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۶-۱۳۷.</ref> | |||
نویسندگان دانشنامه امام حسین نیز گزارش‌های شیخ صدوق و خوارزمی را علاوه بر ضعف سند، بیشتر شبیه داستان‌سرایی می‌دانند؛ به همین دلیل متن روایات‌های آنان را ضعیف ارزیابی کرده‌اند.<ref>ری شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۲۰۳.</ref> | نویسندگان دانشنامه امام حسین نیز گزارش‌های شیخ صدوق و خوارزمی را علاوه بر ضعف سند، بیشتر شبیه داستان‌سرایی می‌دانند؛ به همین دلیل متن روایات‌های آنان را ضعیف ارزیابی کرده‌اند.<ref>ری شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۲۰۳.</ref> | ||