ابوثمامه صائدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمرو بن عبدالله بن کعب''' معروف به '''اَبوثُمامه صائِدی '''‌،([[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از [[شهیدان کربلا]] و از اصحاب امیرالمؤمنین [[علی(ع)]] که در همه جنگ‌های دوران حکومت آن حضرت شرکت کرد.  

بیشتر منابع، از نام عمرو برای اشاره به ابوثمامه استفاده کرده‌اند؛ اما برخی منابع نام‌های دیگری برای او نوشته‌اند و در ذکر برخی دیگر از مشخصات او با هم اختلاف دارند که گویا پاره‌ای از این اختلاف‌ها، معلول اشتباه کاتبان است از جمله [[کنیه]] او را ابوتمامه<ref>مقتل الحسین علیه‌السلام، خوارزمی، ج۱، ص۲۰۶.</ref> و نامش را زیاد<ref>جمهرةأنساب العرب، ص۳۹۵.</ref> و عمر<ref>اقبال الاعمال ج۳، ص۷۹.</ref> و نسبت او را نیز مختلف آورده‌اند مانند صائدی<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۵۳. </ref>، انصاری<ref> رجال طوسی، ص۷۷؛ مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۳. </ref>، صیداوی<ref>جمهرة انساب العرب، ص۳۹۵؛ دینوری، اخبار الطوال، ص۲۳۸.</ref> و صاعدی.<ref>الفتوح، ص۸۸۸.</ref> بنو صائد، از زیرشاخه‌های قبیله [[هَمدان|هَمْدان]] است. برخی منابع نسب‌شناسی نام مشخصات کامل ابوثمامه را چنین ذکر کرده‌اند: زیاد بن عمرو بن عریب بن حنظلة بن دارم بن عبدالله الصائدی.<ref>جمهرةأنساب العرب، ص۳۹۵.</ref>

ابوثمامه  از [[تابعین]] و مشاهیر [[شیعه]] در [[کوفه]] بوده است.<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۳۶۴.</ref> او از اصحاب [[امیرالمؤمنین]] است که در همه جنگ‌های دوران حکومت آن حضرت حضور داشته است. او را از اصحاب [[امام حسن(ع)]] نیز شمرده‌اند و بنابر برخی منابع، او در مبارزات آن حضرت با [[معاویة بن ابی سفیان|معاویه]] شرکت داشت.<ref>ابصار العین، ص۱۱.</ref>

پس از مرگ معاویه، ابوثمامه در ماجرای دعوت امام حسین(ع)شرکت داشت و در خانه [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرد خزاعی]] در کوفه حضور یافت و چون امام حسین(ع) به [[مکه]] رفت، نامه‌ای خطاب به آن حضرت به مکه فرستاد.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۳. </ref>

وی هنگام مأموریت [[مسلم بن عقیل]] از سوی امام حسین(ع) در کوفه، کمک‌های مالی مردم را دریافت می‌کرد و تهیه اسلحه را بر عهده گرفت.<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۳۶۴.</ref> مسلم بن عقیل پس از قیام در کوفه، فرماندهی قبیله‌های [[تمیم]] و [[هَمْدان]] را به او واگذار کرد.<ref>دینوری، ص۲۳۸.</ref> پس از شهادت مسلم بن عقیل تحت تعقیب [[ابن زیاد]] قرار گرفت و چند روزی در قبیله خود پنهان شد.<ref>تاریخ طبری ج۵، ص۳۶۹؛ ترجمه الکامل فی التاریخ، ج۱۱، ص۱۲۵</ref> سپس با [[نافع بن هلال]]، مخفیانه از [[کوفه]] بیرون رفت و در راه [[مکه]] به [[کربلا]]، به [[امام حسین(ع)]] پیوست و همراه آن حضرت، به کربلا رفت.<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۳.</ref>

او در [[واقعه کربلا]] مانعِ حضورِ مسلحانه [[کثیربن عبدالله شعبی]]، قاصد [[عمر بن سعد|ابن سعد]]، نزد [[امام حسین(ع)]] شد و در روز[[عاشورا]]، هنگام ظهر، فرا رسیدن وقت نماز را به اردوگاه امام حسین(ع) اطلاع داد و امام(ع) او را [[دعا]] کرد.<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۱۰و۴۳۹.</ref>

جزئیات چگونگی نبرد و شهادت ابوثمامه در منابع تاریخ اسلام نیامده است؛ اما به نوشته طبری پس از شهادت [[حر بن یزید ریاحی|حُر بن یزید ریاحی]]، ابوثمامه همچنان به نبرد ادامه داد تا به شهادت رسید.<ref>طبری،تاریخ، ج۵، ص۴۴۱.</ref> از گفتگوی او با امام حسین(ع)در کربلا که منابع تاریخی نقل کرده‌اند، برمی‌آید او آگاهانه و مشتاقانه جنگ در رکاب امام حسین(ع)و شهادت را پذیرفته است.<ref>طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۱۰و۴۳۹.</ref>

*دینوری، احمدبن داوود، اخبار الطوال، به کوشش عبدالمنعم عامر و جمال‌الدین شیال، بغداد، ۱۳۷۹ق/-۱۹۵۹م.

*سماوی، محمدبن طاهر، ابصار العین فی انصار الحسین، قم، مکتبه بصیرتی.

*طوسی، محمدبن حسن، رجال، نجف، ۱۳۸۰ق-۱۹۶۱م.

*مامقانی، عبدالله بن حسن، تنقیح المقال فی علم الرجال، نجف، ۱۳۵۰ق.

*مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق-۱۹۸۳م.