آیه اکمال: تفاوت میان نسخه‌ها

درکتاب‌های [[تفسیر|تفسیری]] درباره عبارت «أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ» (دینتان را برایتان کامل کردم)، مباحث بسیاری آمده است.{{یادداشت| تمام در جایی گفته می‏‌شود که؛ یک ساخته‌‏ای ناقص است  یعنی بعضی از اجزائش هنوز ناتمام است. مانند ساختمان قبل از آنکه همه کارهایش تمام بشود که بتوان از آن استفاده کرد به آن «ناتمام» می‌‏گویند. اما مسئله اکمال زمانی  است که چیزی ممکن است پیکره‏‌اش درست و تمام باشد اما از باب اینکه روح ندارد و آن  آثاری که انتظار است بر آن مترتب بشود مترتب نمی‌‏شود می‏‌گویند کامل نیست. مثل این که گفته شده کمال علم به عمل است معنایش این نیست که تا عمل نیامده است علم یک جزئش ناقص است، علم با علم تمام می‏‌شود ولی علم با عمل کامل می‌‏شود. در آیه الْیَوْمَ اکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ اتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی. این دستور [یعنی نصب علی علیه السلام به امامت‏] به اعتبار اینکه یک جزء از اجزاء دین و یک دستور از دستورهای دین است پس نعمت ناتمام بود، تمام شد. باز همین دستور به اعتبار اینکه اگر نبود همه دستورهای دیگر ناکامل بود، کمال همه آنها به این است زیرا روح دین ولایت و امامت است. اگر انسان ولایت و امامت نداشته باشد اعمالش حکم یک پیکر بدون روح را پیدا می‌‏کند.مطهری، مرتضی، مجموعه ‏آثار، ج‏۲۵، ص ۱۸۸}}