اصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اُصولِ فِقْه'''، نام دانشی است که  شیوه [[اجتهاد|استنباط]] [[احکام شرعی]] را بررسی می کند؛ در این دانش روش صحیح دستیابی به احکام شرعی با استفاده از [[دلیل نقلی|ادله نقلی]] و [[دلیل عقلی|عقلی]] مورد بررسی قرار می گیرد.

هرچند که برخی مسایل دانش اصول فقه در زمان [[امام باقر]](ع) و [[امام صادق]](ع) مطرح شده بود و برخی از شاگردان مانند [[هشام بن حکم]]، رساله هایی در این دانش نوشته بودند، اما علم اصول فقه به عنوان یکی از شاخه های [[علوم اسلامی]] در میان [[فقیه|فقهای]] [[شیعه]] به اوائل قرن چهارم هجری و پایان [[غیبت صغری]] بر می گردد. فقهای [[اهل سنت]] به دلیل عدم مراجعه به [[ائمه اهل بیت|ائمه اهلبیت(ع)]] و احادیث آنان، زودتر از فقهای شیعه به ضرورت پیدایش این علم  پی بردند و از اواخر قرن دوم هجری به تألیف کتاب های اصولی دامن زدند.

[[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] به خصوص [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] در پیدایش اصول فقه نقش اساسی داشتند؛ آن بزرگواران، شیوه صحیح استنباط احکام الهی را از [[قرآن]] و [[سنت]] به شاگردان از طریق القای اصول و تشویق شاگردان به تفریع، به آنان آموزش می دادند. در میان اهل سنت اولین کسی که در علم اصول کتاب نوشت شافعی بود که کتاب الرساله را نوشت و [[سید مرتضی علم الهدی]] در میان شیعه اول کسی است که به طور جامع در علم اصول دست به تألیف زده است. معروف ترین کتاب وی [[الذریعه الی اصول الشریعه|الذریعه]] است.