استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه عوذ و مفهوم آن، سابقه‌ای دیرین در زبان‌های سامی، <ref group="یادداشت"> زبان سامی شامل عبری، عربی، ارمنی (زبان مسیح و حواریونش)، کنعانی، اکادی، فینیقی، سوریه‌ای و همچنین خویشاوندان دور آن یعنی مصری قدیم، بربر جدید و بعضی از زبان‌های آفریقای شرقی است. این زبان بیشتر در آسیای غربی در امتداد ساحل دریای مدیترانه و در شبه جزیره عربستان و در امتداد مدیترانه و سواحل شرقی آفریقا صحبت می‌شود. بیشتر احتمال دارد که گروه زبانی سامی از جایی در حوالی لبنان و سوریه شروع شده باشد و از آنجا به جانب شرق به داخل بین النهرین و به طرف جنوب به داخل شبه جزیره عربستان و مصر گسترش یافته باشد. مصری خیلی زود جدا شد و خیلی متفاوت از زبان‌های سامی دیگر است. به نظر می‌رسد که عربی نزدیک‌ترین زبان به زبان‌های سامی زمان‌های خیلی قدیم باشد. شاید به خاطر این که مردمی که عربی صحبت می‌کردند در شبه جزیره عربستان زندگی می‌کردند و به ندرت مردمی را ملاقات می‌کردند که به زبان‌های دیگر صحبت کنند. بنابراین زبان آنها خیلی تغییر پیدا نکرد. در حالی که یهودیان، فینیقی‌ها و کسانی که در امتداد ساحل مدیترانه زندگی می‌کردند همیشه با بیگانگان صحبت می‌کردند و این موضوع زبانشان را سریع‌تر تغییر داد. [[یادکرد وب: [http://020.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=213:------&catid=49:--&Itemid=36 پایگاه 020.IR]]] </ref> داشته است؛ چنانکه در زبان عبری باستان، <ref group="یادداشت"> . زبان عبری باستان یکی از دوره‌های تطور زبان عبری است. این دوره را به نام "عبری دوره باستان" یا "عبری باستانی" یا "عبری کلاسیک" و یا "عبری پیش از تبعید" نیز می‌نامند. این دوره به دور بودن از تأثیرات بیگانه و ناآشنا متصف است.