آل بویه: تفاوت میان نسخه‌ها

| شخصیت‌های مهم  =

}}

== جایگاه و اهمیت==

آل بویه، سلسله‌ای شیعی است که بیش از ۱۲۰ سال (۳۲۲-۴۴۸ق) بر بخش‌هایی از ایران و عراق حکومت راندند.<ref>سجادی، «آل بویه»، ج۱، ص۶۲۹.</ref> در دوره حکومت آنان برخی از شعائر و نمادهای شیعی همچون [[سوگواری محرم|عزاداری امام حسین(ع)]] و برپایی جشن غدیر برای نخستین‌بار به صورت رسمی و عمومی برگزار شد.

حکومت آل بویه توسط علی پسر ابوشجاع بویه با حمایت برادرانش احمد و حسن بنیان نهاده شد و به همین خاطر به آل بویه یا بوئیان نامیده شده است. همچنین به دلیل انتساب آنان به [[دیلمیان]] به آن دیالمه نیز گفته می‌شود.{{مدرک}}

== مذهب==

{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}}

==بزرگداشت شعائر شیعی==

*[[حسن بن بویه]] ملقب به رکن‌الدوله فرزند ابوشجاع دیلمی و حکمران منطقه جبال بود او برای گسترش قلمرو حکومت آل بویه در مناطق [[ری]]، جبال، [[طبرستان]] و [[گرگان]] جنگ‌های متعددی انجام داد.

*[[معزالدوله دیلمی|احمد بن بویه]] ملقب به معزالدوله دیلمی برادر علی و حسن بن بویه بود که در سال ۳۳۴ق [[بغداد]] را فتح کرد. او به برپایی مراسم عزاداری در [[روز عاشورا]]<ref>ابن‌خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۵۲۷.</ref> و جشن [[عید غدیر]]<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۵۴۹.</ref> در [[بغداد]] فرمان داد.

==تاریخچه شکل‌گیری ==

[[پرونده:سکه آل بویه.jpg|150px|بندانگشتی|نمونه‌ای از سکه‌های آل ‎بویه]]

در سال ۳۲۱ق مرداویج زیاری بر جرجان و طبرستان مسلط شد علی و حسن با جلب نظر ماکان به مرداویج پیوستند. او علی را به حکومت کرج گمارد<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۹۹ق، ج۸، ص۲۶۷.</ref> علی به کرج رفت و با تصرف دژهای اطراف مایه بیمناکی مرداویج گردید او ابتدا قصد تصرف اصفهان را داشت اما از سپاه برادر مرداویج شکست خود و پس از چندی اَرَّجان و نوبندجان را تصرف کرد و برادرش حسن نیز به دستور او کازرون را تصرف نمود.<ref>مقریزی، السلوک، ۱۹۴۲م، ج۱، ص۲۷.</ref> علی در سال ۳۲۲ق بر [[شیراز]] چیره شد و دولت آل بویه را در آنجا بنیان نهاد.<ref>ابن‌تغری، النجوم الزاهره، ۱۳۹۲ق، ج۳، ص۲۴۴-۲۴۵.</ref> با این حال به گفته صادق سجادی برخی از تاریخ‌نگاران فتح ارجان ([[سال ۳۲۱ هجری قمری|۳۲۱ق]]/۹۳۲م) را آغاز پایه‌گذاری دولت آل بویه دانسته‌اند.<ref>سجادی، «آل بویه»، ج۱، ص۶۲۹.</ref> طی ۱۲ سال پس از آن، حسن و احمد نیز به ترتیب بر [[ری]]، [[کرمان]] و [[عراق]] چیره شدند و دولت آل بویه به سه شاخه بزرگ و یک شعبه کوچک در [[کرمان]] و [[عمان]] تقسیم شد.<ref>سجادی، «آل بویه»، ج۱، ص۶۲۹.</ref>

به گفته علی‌اصغر فقیهی تاریخ‌پژوه شیعه (درگذشت ۱۳۸۲ش)، کتاب [[تجارب الامم (کتاب)|تجارب الامم]] از منابع اصلی نویسندگان در زمینه تاریخ آل بویه به شمار می‌آید<ref>فقیهی، تاریخ آل بویه، ۱۳۷۸ش، ص۱۷.</ref> چراکه ابن‌مسکویه (۳۲۰-۴۲۰ق) نویسنده آن با حکومت آل بویه هم‌عصر بوده است.<ref>فقیهی، تاریخ آل بویه، ۱۳۷۸ش، ص۱۷.</ref>  

*محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، قم، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۴ش/۱۴۲۶ق.

*سمهودی‌، علی ‌بن‌ احمپد، وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفی، تعلیق خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۲۰۰۶م.

{{پایان}}