حبیب‌الله رشتی: تفاوت میان نسخه‌ها

سید حسن صدر می‌گوید: استاد من ، در فتوا ورع شدیدی داشت. دائم العباده بود و غالبا سکوت می‌کرد. همیشه در حال ذکر یا نماز بود حتی در سفر. زهدی عظیم داشت و بسیار روان تدریس می‌کرد.<ref>صدر، تكملة أمل الآمل‏، ۱۴۲۹ق٬ ج۲ ٬ ص۳۱۰.</ref>

سید محسن امین او را فقیهی اصولی دانسته که استاد علمای زمانش بود و موسس در علم اصول بود و چون او کسی فکری عمیق نداشت.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق٬ ج۴، ص۵۶۰</ref>

آغا بزرگ تهرانی در جای جای کتابش او را آیت الله العظمی٬ علامه کبیر و استاد بزرگ خوانده است. <ref>آقابزرگ تهرانی٬ الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۱۴۰۳ق٬ ج۲، ص۳۲۴ و ج۱ ٬ ص۲۶۷</ref>