ابوخالد کابلی: تفاوت میان نسخه‌ها

در آغاز اقامت در [[مدینه]]، [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنیفه]] را امام می‌دانست <ref>طبرسی،254; ابن حجر،1/436</ref> و زمانی دراز او را مانند امامی واجب الطاعه خدمت می‌كرد. <ref>نك: ابن حجر،1/436; راوندی،1/261</ref>

آورده‌اند كه ابو خالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه از اشارات وی درباره مقام والای امام سجاد(ع) و احترام فوق العاده‌ای كه محمد برای آن امام قائل بود <ref>نك:121; ابن شهر آشوب، مناقب ،4/147</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار یحیی بن ام طویل، به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران كودكیش ((كنكر))خطاب كرد، بر امامت آن حضرت یقین آورد. <ref>دلائل الامامه،90-91; حسین بن عبد الوهاب،72-73; راوندی،1/261</ref>

آنگاه به ملازمت ایشان درآمد و چنان پایگاهی یافت كه وی را ((باب))<ref>تاریخ اهل بیت،148</ref>و یكی از ثقات<ref>كلینی،1/472</ref> وحواریون<ref>كشی،9-10</ref>امام دانسته‌اند.[[برقی]]<ref>ص 8</ref>[[مفید]]<ref>الاختصاص،8</ref>و [[شیخ طوسی|طوسی]] <ref>ص 100</ref>او را در زمره اصحاب آن حضرت آورده‌اند.[[فضل بن شاذان]] نیز،ابو خالد را یكی از پنج تنی می‌شمارد كه در اوایل امامت [[امام سجاد|حضرت سجاد]](ع) از شیعیان ایشان به شمار می‌آمدند.<ref>كشی،115</ref>

از جمله روایات معتبر به تغییر عقیده ابو خالد، درباره امامت، حكایت مربوط به شهادت و حكمیت [[حجر الاسود]] است كه در روایت های گوناگون به نحوی با ابو خالد ارتباط یافته و سرانجام منجر به تغییر رای وی در باب امام بر حق می‌گردد<ref>طبرسی،254; راوندی ،1/258;مجلسی، ج46،ص29-30</ref>[[سید حمیری]] (د 173 ق) كه گفته شده با شنیدن همین روایات از آیین [[كیسانیه]] دست شسته ،این واقعه را به نظم در آورده است. <ref>ص 442; نیز نك:طبرسی،254/ ابن حجر،1/436</ref>

درباره تلاش وی در جست و جوی امام بر حق، روایت دیگری دلالت بر آن دارد كه او زمانی نیز به نزد [[حسن مثنی]] رفته و از وی میراث امامت را سراغ گرفته است و چون از او نا امید شده، به آستان امام سجاد(ع) شتافته است. <ref>ابن حمزه،363; رازی ،2/678-679</ref>