ابولبابه انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

==معرفی==

نام وی بشیر است.<ref>ابن سعد٬ الطبقات الکبری٬ ۱۳۷۴ش٬ ج۴، ص۳۸۳</ref> برخی رفاعه هم گفته اند.<ref>ابن معین٬ تاریخ یحیی بن معین، دارالقلم٬‌ ج۱، ص۱۰۸.</ref> [[کنیه‌]]اش ابولُبابه به سبب داشتن دختری به نام لُبابه است.<ref>ابن سعد٬ الطبقات الکبری٬ ۱۳۷۴ش٬ ج۴، ص۳۸۳</ref> او از تیره بنی [[عمرو بن عوف]] قبیله [[اوس و خزرج|اوس]] بود.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ۱۲۸۰ق٬ ج۱، ص۱۹۵</ref>

==ماجرای خیانت ابولبابه==

ابولبابه به قلعه رفت٬ اهالی قلعه از وی پرسیدند که آیا تسلیم پیامبر (ص) بشوند؟ وی گفت. بلی. اما با اشاره دست به گلوی خویش٬ فهماند که اگر تسلیم شوند، کشته می‌گردند. او با این اشاره، آنان را از تسلیم شدن به پیامبر(ص) بازداشت. اما اندکی بعد چندان از کار خود پشیمان شد که به مسجد رفت و خود را به ستونی از ستون‌های [[مسجد پیامبر(ص)]] بست و [[سوگند]] خورد که تا حق تعالی [[توبه]] وی قبول نکند، خود را از ستون باز نگشاید.<ref>ابن زبیر، مغازی رسول الله٬ ۱۴۰۱ق٬ ص۱۸۷؛ واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م٬ ج ۲، ص ۵۰۵- ۵۰۷؛ ابن هشام، سیرة النبویة، داراحیاء التراث العربی٬ ج۳، ص۲۴۷- ۲۴۸</ref>ابولبابه فقط برای خواندن نماز یا قضای حاجت، دخترش می‌آمد و ریسمان را باز می كرد و مقدار مختصری هم غذا می‌خورد و پیوسته مشغول التماس و تضرّع بود.<ref>واقدی، مغازی، ج۲، ص۵۰۸؛ http://mortezamotahari.com/fa/BookView.html?BookId=410&BookArticleID=130453

گفته‌اند به همین سبب آیه {{متن قرآن|«{{آیه|8|27}}»|سوره=انفال|آیه=۲۷}} (ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به خدا و پيامبر او خيانت مكنيد و [نيز] در امانت‌هاى خود خيانت نورزيد و خود مى‌دانيد [كه نبايد خيانت كرد]) و  {{متن قرآن|«{{آیه|9|102}}»|سوره=توبه|آیه=۱۰۲}} (ترجمه: و ديگرانى هستند كه به گناهان خود اعتراف كرده و كار شايسته را با [كارى‌] ديگر كه بد است درآميخته‌اند. اميد است خدا توبه آنان را بپذيرد، كه خدا آمرزنده مهربان است)٬ در حق وی نازل شد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م٬ ج ۲، ص ۵۰۹؛ ابن هشام، سیرة النبویة، داراحیاء التراث العربی٬ ج۳، ص۲۴۸- ۲۴۹</ref>

روایت‌های دیگری نشان می‌دهد که سبب این کار، خودداری او از حضور در [[غزوه تبوک]] بوده است.<ref>نک‍: زهری، المغازی النبویة، ۱۴۰۱ق٬ ص ۱۱۱- ۱۱۲</ref>