اقبال لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

اقبال [[دین اسلام]] را جدا از [[تمدن اسلامی]] نمی‌داند و معتقد است تجدید دین بدون احیای تمدن، ممکن نیست. به باور او باقی ماندن اسلام به‌عنوان یک [[فرهنگ]]، تمدن و قانون زندگی، منوط به تغییراتی براساس زمانه و پیشرفت علوم جدید است. اقبال تجدید [[علم کلام]] بر اساس بررسی‌های علوم تازه و حل و فصل [[فقه|مسائل فقهی]] با توجه به اقتضای زمانه و نیازهای موجود را ضروری می‌دانست. به اعتقاد او بزرگ‌ترین مشکل مسلمانان، مشکل هویت و دور شدن از آموزه‌های اسلامی است. او معتقد بود [[مسلمانان]] در صورتی می‌توانند به وجود خود افتخار کنند که تشکیلات حکومتی جداگانه‌ای براساس اصول اسلام در مناطق مسلمان‌نشین ایجاد نمایند.

اقبال [[قرآن]] را معتبرترین سند اسلام و زندگی می‌دانست و شیفته [[محمد|پیامبر اسلام(ص)]] بود و اشعاری در وصف او سرود. اقبال پیرو [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] بود. او اشعاری نیز در مدح [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] سرود. اقبال در شعری در توصیف [[واقعه کربلا]]، [[امام حسین(ع)]] را فردی می‌داند که تا [[قیامت]] رهایی از استبداد را به ما آموخت و با تعبیر «رمز قرآن از حسین آموختیم» از او یاد می‌کند.  

اقبال زبان‌های فارسی و [[زبان عربی|عربی]] را در زادگاه خود فراگرفت و با [[علوم اسلامی]] و معارف قرآنی آشنا شد.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۸۲.</ref> او در دبیرستانی که مبلغان مسیحی اسکاتلندی تأسیس کرده بودند، درس خواند.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۸؛ [http://pajuhesh.irc.ir/Product/book/show.text/id/875/book_keyword//occasion//index/1/indexId/86801 احمدپور، ستاره شرق، ۱۳۸۳ش.]</ref> اقبال در دانشگاه [[لاهور]] در رشته زبان انگلیسی تحصیل کرد و کارشناسی ارشد [[فلسفه]] را نیز در سال ۱۸۹۹م با رتبه اول دریافت کرد.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref> او هم‌زمان به مطالعه اصول علم اقتصاد و حقوق نیز اشتغال داشت.<ref>مجتبائی، «اقبال لاهوری»، ص۶۲۴.</ref> اقبال در سال ۱۹۰۵م برای ادامه تحصیل به [[انگلستان]] رفت و پایان‌نامه دکترای خود را با موضوع «رشد مابعد الطبیعه در ایران» در دانشگاه کمبریج دفاع کرد.<ref>مجتبائی، «اقبال لاهوری»، ص۶۲۵.</ref> سپس در [[آلمان]]، درجه استادی فلسفه را دریافت کرد.<ref>مجتبائی، «اقبال لاهوری»، ص۶۲۵.</ref> وی در سال ۱۹۰۸م به هند برگشت و مشغول تدریس و وکالت شد.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۹۲ و ۱۹۹.</ref>

اقبال در شانزده سالگی بنابر رسوم خانوادگی [[ازدواج]] کرد.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۳۳.</ref> همسر اقبال برخلاف او از خانواده‌ای ثروتمند بود.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۳۴.</ref> این ازدواج به جدایی بدون [[طلاق]] ختم شد<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۳۳-۲۳۴.</ref> و تاثیر بسیاری بر اقبال گذاشت.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۳۶.</ref> ایشان در سال ۱۹۱۰م برای بار دوم<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۴۰.</ref> و در سال ۱۹۱۳م برای بار سوم ازدواج کرد<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۴۱.</ref> و با هر دو همسر خود در یک خانه زندگی می‌کرد.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۴۱.</ref> وفات مادر اقبال در سال ۱۹۱۴م ضربه سختی بر او وارد کرد و تا مدت‌ها افسرده بود.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۰۲.</ref>

اقبال لاهوری پیرو [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] بود<ref>خسروشاهی، [https://www.tabnak.ir/fa/news/99231 «شعر زیبای «اقبال» درباره حضرت زهرا(س)»]، سایت تابناک.</ref> و به [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت پیامبر(ع)]] نیز ارادت داشت.<ref>اقبال، زندگی و افکار علامه اقبال لاهوری، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۴۰.</ref> اقبال در بامداد [[۲۱ آوریل]] ۱۹۳۸م/[[۱ اردیبهشت]] [[سال ۱۳۱۷ هجری شمسی|۱۳۱۷ش]] در اثر بیماری، درگذشت<ref>