ابوایوب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''خالد بن زید بن کُلَیب بن نجار''' مشهور به '''ابوایوب اَنصاری''' (درگذشته [[سال ۵۲ هجری قمری|۵۲ق]]/۶۷۲م) از [[صحابه]] [[پیامبر اکرم(ص)]] و از اصحاب و شیعیان [[امام علی(ع)]] بود. وی در [[بیعت عقبه|بیعت دوم عقبه]] شرکت کرد و پیامبر(ص) پس از [[هجرت]] به [[مدینه]] در خانه او سکونت کرد. ابوایوب در جنگ‌های دوره پیامبر(ص) و [[امام علی(ع)]] شرکت داشت. او پس از قتل [[عثمان]] از نخستین کسانی بود که دست [[بیعت]] به علی(ع) داد. علمای [[اهل سنت]] او را [[ثقه]] می‌دانند؛ اما رجالیون [[شیعه]] تنها به مدح وی اکتفا کرده‌اند.

== نسب ==

پس از آن تا ۸۵۷ق/۱۴۵۳م که [[ترکان عثمانی]] [[قسطنطنیه]] را تصرف کردند، قبر او ناشناخته بود. در این تاریخ مزار وی به وسیله [[آق شمس الدین شیخ الاسلام]]، افسانه گونه شناسانده شد. در ۸۶۳ق/۱۴۵۸م [[سلطان محمد دوم عثمانی]] مسجد -مسجد ایوب سلطان- و بارگاهی بر قبر او ساخت و از آن پس بسیاری از بزرگان عثمانی در مجاورت آن به خاک سپرده شدند و سلاطین عثمانی به عنوانی آیینی تشریفاتی هنگام جلوس بر تخت سلطنت، بر تربت او حضور می‌یافتند و طی مراسمی خاص، شمشیر نیاکان خود را که موسوم به شمشیر عثمان بود، بر کمر می‌بستند.<ref>نک: کانار، ص۷۳؛ ایشلی، ص۲۳-۳۰</ref>

در میان کسانی که از او روایت کرده‌اند، افرادی همچون [[ابن عباس]]، [[براء بن عازب]]، [[جابر بن سمره]]، [[مقدام بن معدی کرب]]، [[ابوامامه باهلی]]، [[زید بن خالد جُهَنی]] و شماری دیگر از [[صحابه]] یاد شده است.

جمعی از [[تابعین]] نیز مانند [[سعید بن مسیب]] و [[عروة بن زبیر]] و [[عبدالله بن حنین]] از او حدیث شنیده و نقل کرده‌اند. ابن سعد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۸۴</ref> و مزّی<ref>مزّی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۶۷-۶۸</ref> نیز فهرستی از راویان او را آورده‌اند.

ابوایوب را همه رجال‌شناسان [[اهل سنت]] ستوده و برخی نیز توثیق کرده‌اند،<ref>نک: ابن حبان، کتاب الثقات، ج۳، ص۱۰۲؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۴۰۲؛ یافعی، مرآه الجنان، ج۱، ص۱۲۴</ref> اما علمای [[شیعه]] تنها به مدح وی اکتفا کرده و از تصریح به توثیق او خودداری نموده‌اند<ref>نک: ابن داوود، الرجال، ص۳۹۲؛ علامه حلی، ص۶۵</ref>، حتّی [[ابن داوود حلی]]<ref>ابن داوود حلی، الرجال، ص۱۳۷</ref> وی را در شمار مُهملین آورده است.

رجال‌شناسان شیعه در توجیه شرکت او در جنگ با مشرکان تحت فرمان [[معاویه]] و پسرش یزید، به رغم هواداری محکم او از حق خلافت علی(ع) اختلاف دارند. [[فضل بن شاذان]] این عمل او را غفلت و خطا در [[اجتهاد]] نسبت داده و می‌افزاید هرچند او از خلیفه روزگار خود خشنود نبوده، ولی به قصد پیشبرد و تقویت [[اسلام]] در این نبردها شرکت جسته است<ref>کشی، معرفه الرجال، ج۱، ص۱۷۷</ref> شاهد این مدعا مشاجراتی است که میان او و معاویه رخ داده است،<ref>نک: نصربن مزاحم، وقعه صفّین، ص۳۶۶</ref> اما [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۴</ref> ضمن رد این نظریه، احتمال می‌دهد که وی بر طبق اجازه امام معصوم [[امام مجتبی|حسن بن علی(ع)]] عمل کرده باشد.

ابوایوب را شاعری توانا نیز دانسته‌اند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۳۸</ref> شاید نسبت شاعری به او، به سبب اشعاری باشد که در [[نبرد صفین]] و نیز بعدها در جواب نامه [[معاویه بن ابی سفیان]]، سروده است.<ref> نک: ابن اعثم، ج۳، ص۴۸-۴۹؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۴۴-۴۵</ref>

==پانویس==

==منابع==