نماز جمعه در دوران غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
←وجوب تعیینی
(←منابع) |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
در بیشتر منابع متقدم فقهی شیعه که در دسترس است هرچند به استناد احادیث بر [[وجوب]] نماز جمعه تأکید شده، امامت امام معصوم یا نایب او به صراحت شرط نشده است.<ref>برای نمونه:کلینی، کافی، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص۴۱۸-۴۱۹؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۵۷۳.</ref> با این همه [[فقیهان]] امامی قرون بعد، حضور یا اجازه حاکم [[عدالت (فقه)|عادل]]<ref>شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۶۷۶؛ سید مرتضی، مسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۲۶۵؛ شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> یا امام عادل<ref>سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، قم، ج۱، ص۲۷۲، ج۳، ص۴۱.</ref> را از جمله شروط اقامه نماز جمعه برشمرده‌اند. شرط [[عدالت (فقه)|عدالت]] را برای امام جمعه تنها فقهای [[شیعه]] مطرح کرده‌اند و [[اهل سنت]] بدان قائل نیستند.<ref>محقق حلی، المعتبر فی شرح المختصر، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref> | در بیشتر منابع متقدم فقهی شیعه که در دسترس است هرچند به استناد احادیث بر [[وجوب]] نماز جمعه تأکید شده، امامت امام معصوم یا نایب او به صراحت شرط نشده است.<ref>برای نمونه:کلینی، کافی، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص۴۱۸-۴۱۹؛ شیخ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۵۷۳.</ref> با این همه [[فقیهان]] امامی قرون بعد، حضور یا اجازه حاکم [[عدالت (فقه)|عادل]]<ref>شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۶۷۶؛ سید مرتضی، مسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۲۶۵؛ شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> یا امام عادل<ref>سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، قم، ج۱، ص۲۷۲، ج۳، ص۴۱.</ref> را از جمله شروط اقامه نماز جمعه برشمرده‌اند. شرط [[عدالت (فقه)|عدالت]] را برای امام جمعه تنها فقهای [[شیعه]] مطرح کرده‌اند و [[اهل سنت]] بدان قائل نیستند.<ref>محقق حلی، المعتبر فی شرح المختصر، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref> | ||
هر چند فتوای [[وجوب تعیینی]] از ابتدای [[غیبت کبرا]] کم و بیش در میان [[فقیه|فقها]] مطرح بوده است،<ref>رضانژاد، صلاة الجمعه، ۱۴۱۵ق، ص۲۹-۶۵.</ref> ولی این نظر را [[شهید ثانی]] در قرن دهم قمری به طور جدّی مطرح کرد.<ref>شهید ثانی، رسائل، قم، ص۱۹۷.</ref> برخی از فقها از جمله | هر چند فتوای [[وجوب تعیینی]] از ابتدای [[غیبت کبرا]] کم و بیش در میان [[فقیه|فقها]] مطرح بوده است،<ref>رضانژاد، صلاة الجمعه، ۱۴۱۵ق، ص۲۹-۶۵.</ref> ولی این نظر را [[شهید ثانی]] در قرن دهم قمری به طور جدّی مطرح کرد.<ref>شهید ثانی، رسائل، قم، ص۱۹۷.</ref> برخی از فقها از جمله نوه دختری‌اش [[صاحب مدارک]] نیز از او پیروی کردند<ref>موسوی عاملی، مدارک الاحکام فی شرح شرائع الاسلام، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۲۵.</ref> و این نظر در دوره صفوی به ویژه با توجه به زمینه‌های اجتماعی و سیاسی موجود رواج یافت.<ref>یزدی، الحجة فی وجوب صلوة الجمعة، چاپ جواد مدرسی، ص۵۳-۵۴.</ref> | ||
==وجوب تخییری== | ==وجوب تخییری== | ||