اللهوف علی قتلی الطفوف (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←ترجمه‌ها: اصلاح نشانی وب
(←ترجمه‌ها: اصلاح نشانی وب) |
|||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
محمدابراهیم نَوّاب تهرانی، مشهور به بدایع‌نگار، لهوف را با نام [[فیض الدموع (کتاب)|فیض الدموع]] در سال ۱۲۸۶ش ترجمه کرده و کتاب لَجَّةُ الألم فی حُجّة الأمم از [[میرزا رضاقلی شقاقی|میرزا رضاقلی شقاقی تبریزی]] ترجمه دیگری است که در سال ۱۳۱۱ش انجام شده است.<ref> آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دارالاضواء، ج۱۸، ص۲۹۶.</ref> این ترجمه با نام «آوای درد برای حجت امت‌ها» در سال ۱۳۹۵ش دوباره منتشر شده است.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/3785236 «انتشار قدیمی‌ترین ترجمه فارسی از مقتل لهوف»]، خبرگزاری مهر</ref> احمد بن سلامة نجفی،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دارالاضواء، ج۲۶، ص۲۰۱.</ref> سید محمد صحفی، [[سید احمد فهری زنجانی|سید احمد فهری]]، سید ابوالحسین میرابوطالبی،<ref>ابن‌طاووس، ترجمه لهوف، ۱۳۸۰ش، ص۶۵.</ref> و [[محمد محمدی اشتهاردی]] نیز لهوف را به فارسی برگردانده‌اند. ترجمه اردوی لهوف نیز از سوی سید محمدحسین هندی (متوفای ۱۳۵۵ق) با نام دَمْع ذَروف(اشک جاری) منتشر شده است.<ref>[https://archive.org/details/DamaaEZaroofDarTarjumaELahoof «دمع ذروف ترجمہ لہوف»]، سایت آرشیو.</ref> <ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۶۴. | محمدابراهیم نَوّاب تهرانی، مشهور به بدایع‌نگار، لهوف را با نام [[فیض الدموع (کتاب)|فیض الدموع]] در سال ۱۲۸۶ش ترجمه کرده و کتاب لَجَّةُ الألم فی حُجّة الأمم از [[میرزا رضاقلی شقاقی|میرزا رضاقلی شقاقی تبریزی]] ترجمه دیگری است که در سال ۱۳۱۱ش انجام شده است.<ref> آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دارالاضواء، ج۱۸، ص۲۹۶.</ref> این ترجمه با نام «آوای درد برای حجت امت‌ها» در سال ۱۳۹۵ش دوباره منتشر شده است.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/3785236 «انتشار قدیمی‌ترین ترجمه فارسی از مقتل لهوف»]، خبرگزاری مهر</ref> احمد بن سلامة نجفی،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دارالاضواء، ج۲۶، ص۲۰۱.</ref> سید محمد صحفی، [[سید احمد فهری زنجانی|سید احمد فهری]]، سید ابوالحسین میرابوطالبی،<ref>ابن‌طاووس، ترجمه لهوف، ۱۳۸۰ش، ص۶۵.</ref> و [[محمد محمدی اشتهاردی]] نیز لهوف را به فارسی برگردانده‌اند. ترجمه اردوی لهوف نیز از سوی سید محمدحسین هندی (متوفای ۱۳۵۵ق) با نام دَمْع ذَروف(اشک جاری) منتشر شده است.<ref>[https://archive.org/details/DamaaEZaroofDarTarjumaELahoof «دمع ذروف ترجمہ لہوف»]، سایت آرشیو.</ref> <ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۶۴. | ||
</ref> | </ref> | ||
کتاب لهوف همچنین ترجمه‌ای منظوم به فارسی دارد که توسط ضیاءالدین مهدی بن داود متخلص به ذوقی(ذوقی تنکابنی) و با نام «وجیزة المصائب» منتشر شده است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۲۵، ص۵۴؛ ج۹، ص۳۴۱.</ref> | کتاب لهوف همچنین ترجمه‌ای منظوم به فارسی دارد که توسط ضیاءالدین مهدی بن داود متخلص به ذوقی(ذوقی تنکابنی) و با نام «وجیزة المصائب» منتشر شده است.<ref>تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۲۵، ص۵۴؛ ج۹، ص۳۴۱.</ref>{{یاد|نام کتاب براساس نسخه چاپ سنگی ۱۳۲۹ق.مجلس شورای ملی وجیزة المصائب فی رزایا الاطائب از میرزا مهدی ضیاء الادبا متخلص به ذوقی است.هرچند تهرانی در الذریه این کمکتاب را ترجمه منظوم لهوف معرفی کرده هم در مقدمه چاپ سنگی کتاب و هم در شعر خود شاعر اشاره به دو کتاب شده ارشاد و لهوف. کتاب این‌گونه شروع شده است: ای ذات تو برتر از چه وچون/و از درک وخیال و فهم بیرون/ای گشته ز شرک ومنقصت پاک/سرگشته کُنهِ توست ادراک... | ||
این گمشده مهدی بن داود/در مجمع اهل فضل ما بود/ چون دید رفت پنجاه/ مرگ آمد و نیست توشه در راه/ دل برکرم حسینیان بست/ بردامن شاه تشنه زد دست/ وانگاه برای روز ارشاد/ برداشته از لهوف و ارشاد/ بنوشت وجیزة المصائب / در ماتم زبدة الاطائب... اشعار پایانی کتاب درباره رفتن زینب کبری و اهلبیت امام حسین(ع) به سوی شام است برخی از ابیاتش این است: رفتند ز کوفه چون سوی شام/از امر یزید زشت فرجام/ بس محنت و رنج‌ها که دیدند/ در شام چه صدمه‌ها کشیدند/ زآن زشت پلید و تابعانش/ گر گویم و چوب خیزرانش/ آتش فتدت به دل علی الحتم/پس به که کتاب را کنم ختم/ یارب به جلال آل طاها / این هدیه زمن قبول فرما.https://chapesangi.ir/wp-content/uploads/2024/07/وجیزه_المصائب_فی_رزایا_الاطائب_چاپ_سنگی_مهدی_ضیاء_الادباء_متخلص.pdf }} | |||
[[پرونده:منبع شناسی لهوف.jpg|بندانگشتی|روی جلد کتاب تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف|350x350پیکسل]] | [[پرونده:منبع شناسی لهوف.jpg|بندانگشتی|روی جلد کتاب تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف|350x350پیکسل]] | ||