پرش به محتوا

نامه امام علی به سهل بن حنیف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[File:نسخه خطی ابن مهذب (469). نامه امام علی به سهل بن حنیف.png|thumb|نسخه خطی ابن مهذب (۴۶۹). نامه امام علی به سهل بن حنیف]]
[[File:نسخه خطی ابن مهذب (469). نامه امام علی به سهل بن حنیف.png|چپ|220px|نسخه خطی ابن‌مهذب (به تاریخ ۴۶۹). نامه امام علی به سهل بن حنیف]]
'''نامه امام علی به سهل بن حنیف،''' نامه‌ای از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] که برای دلداری‌دادن به [[سهل بن حنیف|سَهْل بن حُنَیف]] در پی پیوستن برخی از یاران وی به [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] صادر شد.


'''نامه امام علی(ع) به سهل بن حنیف''' به جهت دلداری دادن به [[سهل بن حنیف]] در پیوستن یاران وی به [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] صادر شد. [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در این نامه به فرماندار خود در [[مدینه]] می‌نویسد از پیوستن برخی از مردم مدینه به معاویه، ناراحت نباش؛ زیرا آنان به خاطر ظلم و ستم ملحق نشده‌اند بلکه عدالت و برخورد یکسان حکومت با مردم را دیدند و شناختند ولی چون دنیاپرست بودند برای رسیدن به اموال دنیوی به سوی معاویه رفتند و حق را انکار کردند و به گمراه شدند؛ لذا نباید برای این افراد ناراحت شد.<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref>
[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در این نامه به سهل بن حنیف فرماندار خود [[مدینه]] نوشته است که از پیوستن برخی از مردم مدینه به معاویه، ناراحت نباشد؛ زیرا آنان از برای فرار از ستم و رسیدن عدالت به معاویه ملحق نشدند؛ زیرا عدالت حکومت و برخورد یکسان آن با مردم را دیدند. بلکه برای رسیدن به اموال دنیوی به سوی معاویه رفتند و گمراه شدند.<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref>


سهل بن حنیف از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] و از کارگزاران و فرمانداران امام علی(ع) در [[مدینه]] بود.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> او در [[غزوه احد|جنگ احد]] شرکت کرد و هنگامی که اکثر مسلمانان بعد از حمله دشمن فرار کردند او تا آخر از پیامبر(ص) دفاع کرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۳۱۸.</ref> سهل از افرادی بود که [[خلافت]] [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] را ردّ کرد<ref>صدوق، خصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۶۱.</ref> و در [[بیعت]] با امام علی(ع) نیز جزء پیشگامان بود.<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ۱۴۰۹ق، ص۳۸.</ref> به گفته [[احمد بن محمد برقی|برقی]] در [[رجال البرقی (کتاب)|رجال]] او و برادرش [[عثمان بن حنیف]] از [[شرطة الخمیس]] امام علی(ع) بودند.<ref>برقی، رجال البرقی_الطبقات، ۱۳۴۲ش، ص۴.</ref>
سهل بن حنیف از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] و کارگزار امام علی(ع) در [[مدینه]] بود.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref>  


نامه امام علی(ع) به سهل بن حنیف در منابع مختلف [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] ذکر شده است؛ البته نقل [[سید رضی]] در [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]] با متن بلاذری (تاریخ نگار قرن سوم هجری قمری) در انساب الاشراف<ref>بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷</ref> و [[احمد بن ابی‌یعقوب|یعقوبی]] در [[تاریخ یعقوبی (کتاب)|تاریخ یعقوبی]] اختلاف اندکی دارد. این نامه در نسخه [[ابن‌میثم بحرانی|ابن میثم]] شماره ۶۹<ref>ابن میثم، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۲۲۵.</ref> و در نسخه‌های [[ابن‌ابی‌الحدید|ابن ابی الحدید]]،<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۸، ص۵۲.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]،<ref>مجلسی، محمدباقر، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۰۷.</ref> محمد عبده،<ref>عبده، نهج البلاغة، مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۴۴.</ref> صبحی صالح و [[سید علی‌نقی فیض‌الاسلام|فیض الاسلام]]<ref>فیض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۵، ص۱۰۷۱.</ref> شماره ۷۰<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref> ذکر شده است.
نامه امام علی(ع) به سهل بن حنیف در منابع مختلف [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] ذکر شده است؛ البته نقل [[سید رضی]] در [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]] با متن بلاذری (تاریخ‌نگار قرن سوم هجری قمری) در انساب الاشراف<ref>بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷</ref> و [[احمد بن ابی‌یعقوب|یعقوبی]] در [[تاریخ یعقوبی (کتاب)|تاریخ یعقوبی]] اندکی متفاوت است. این نامه در [[مصباح السالکین (کتاب)|نسخه ابن‌میثم]] شماره ۶۹<ref>ابن میثم، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۲۲۵.</ref> و در نسخه‌های [[شرح نهج البلاغه (ابن‌ابی‌الحدید)|ابن‌ابی‌الحدید]]،<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۸، ص۵۲.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]،<ref>مجلسی، محمدباقر، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۰۷.</ref> محمد عبده،<ref>عبده، نهج البلاغة، مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۴۴.</ref> صبحی صالح و [[سید علی‌نقی فیض‌الاسلام|فیض الاسلام]]<ref>فیض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۵، ص۱۰۷۱.</ref> شماره ۷۰<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref> ذکر شده است.
 
متن نامه ۷۰ نهج البلاغه و ترجمه انصاریان به شرح زیر است:
{{نقل قول دوقلو طبقاتی تاشو
{{نقل قول دوقلو طبقاتی تاشو
|شکل بندی عنوان=
|شکل بندی عنوان=
خط ۱۸: خط ۱۷:
|تراز=
|تراز=
|عرض=
|عرض=
|عنوان=نامه امام علی(ع) به [[سهل بن حنیف]]
|عنوان=نامه امام علی به سهل بن حنیف بر اساس ترجمه انصاریان
|عنوان ستون راست= من كتاب له ع إلى سهل بن حنيف الأنصاري و هو عامله على المدينة في معنى قوم من أهلها لحقوا بمعاوية
|عنوان ستون راست=  
|عنوان ستون چپ=از نامه های‌ آن حضرت است به سهل بن حُنَیف انصاری‌ که کارگزار حضرت در مدینه بود، در رابطه با گروهی‌ از اهل مدینه که به معاویه پیوستند.
|عنوان ستون چپ=
 
|
|
أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ  
أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَى مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَى مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ  
خط ۲۸: خط ۲۶:
|
|
فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا  
فَكَفَى لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَى وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَى الْعَمَى وَ الْجَهْلِ فَإِنَّمَا هُمْ أَهْلُ دُنْيَا مُقْبِلُونَ عَلَيْهَا وَ مُهْطِعُونَ إِلَيْهَا  
|در ضلالت آنان و آرامش خاطر تو همين بس كه از هدايت و حق گريختند، و به طرف كور دلى و نادانى شتافتند. اينان اهل دنيايند، به آن روى آورده و به دنبالش افتاده‌اند،
|در ضلالت آنان و آرامش خاطر تو همين بس كه از هدايت و حق گريختند، و به طرف كوردلى و نادانى شتافتند. اينان اهل دنيايند، به آن روى آورده و به دنبالش افتاده‌اند.


|
|
خط ۳۶: خط ۳۴:
|
|
وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَام‏.<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref>
وَ إِنَّا لَنَطْمَعُ فِي هَذَا الْأَمْرِ أَنْ يُذَلِّلَ اللَّهُ لَنَا صَعْبَهُ وَ يُسَهِّلَ لَنَا حَزْنَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ السَّلَام‏.<ref>سید رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۱.</ref>
|اميدواريم خداوند در اين مسأله خلافت دشواريش را بر ما آسان و ناهمواريش را بر ما هموار نمايد، ان شاء اللّه. و سلام بر تو.<ref>انصاریان، ترجمه نهج البلاغه، ۱۳۷۹ش، ص۷۳۵.</ref>
|اميدواريم خداوند در اين مسئله خلافت دشواريش را بر ما آسان و ناهمواريش را بر ما هموار نمايد، ان شاءاللّه. و سلام بر تو.<ref>انصاریان، ترجمه نهج البلاغه، ۱۳۷۹ش، ص۷۳۵.</ref>
}}
}}