طالوت: تفاوت میان نسخه‌ها

  |مرتبط        = ذکر نام وی در آیه ۲۴۷ و ۲۴۹ [[سوره بقره]] و نقل داستان وی در شش آیه از دیگر همین سوره • اعتراض بنی‌اسرائیل به پادشاهی وی

}}

==زندگی‌نامه==

الكافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۶.</ref> پیرامون علت این امتحان، نکات بسیاری ذکر شده است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۵۰۹.</ref>

پژوهشگران معتقدند که طالوت در قرآن همان شائول در عهد عتیق است.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۹.</ref> همچنین در کتاب داوران از کتاب‌های مقدس یهودیان، داستانی نقل شده که شباهت بسیار زیادی به این داستان قرآن دارد. البته این داستان در مورد شخصی به نام جِدِعون نقل شده است.<ref>کتاب مقدس، داوران، باب۷، ۵-۷.</ref>

طبق روایت عهد عتیق، سموئیل (اشموئیل) در اواخر عمر خود فرزندانش را جانشین خود کرد؛ اما آنها با مردم بدرفتار می‌کردند و از آنها رشوه می‌گرفتند.<ref>کدکنی و میبدی، «بررسی تطبیقی انتخاب طالوت...»، ص۱۶۶.</ref> به همین دلیل، [[بنی‌اسرائیل]] از او خواستند تا برای آن‌ها پادشاهی معرفی کند.<ref>کدکنی و میبدی، «بررسی تطبیقی انتخاب طالوت...»، ص۱۶۶.</ref> به گفتۀ این پژوهشگران، طبق روایت عهد عتیق، خداوند  از در خواست بنی‌اسرائیل برای تعیین یک پادشاه ناراضی بود و آن را به منزلۀ خروج بنی‌اسرائیل از قلمرو پادشاهی خود می‌دانست.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۲۱.</ref>

گرچه شائول در عهد عتیق به عنوان یک پیامبر معرفی می‌شود؛ اما گاهی به کارهایی دست می‌زند که مورد رضایت خداوند نیست.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۱۰-۱۲.</ref> برای مثال او به خلاف خواست خداوند از تخریب و آتش زدنِ خانه‌های جالوتیان خودداری می‌کند.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۱۲.</ref> همچنین وقتی خداوند [[داوود (پیامبر)|داوود]] را پادشاه بنی‌اسرائیل می‌گرداند، طالوت به او حسادت می‌ورزد و اساساً به همین دلیل او را به خط مقدم جنگ می‌فرستد.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۱۲.</ref> در نهایت نیز شائول از فلسطینیان شکست می‌خورد و خودکشی می‌کند.<ref>نعمتی پیرعلی، دل‌آرا «بررسی تطبیقی داستان طالوت در قرآن و عهد عتیق»، ص۱۲.</ref>

* عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق و مصحح: رسولی محلاتی، هاشم، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.

* فخر رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، آخوندی، محمد، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

* مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

* مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

* نوری‌ها، «طالوت»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، سرپرست علمی: سید سلمان صفوی، قم، سلمان آزاده، ۱۳۹۶ش.

{{پایان}}