Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
محور مقاومت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شکل‌گیری و نام‌گذاری
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
محور مقاومت یا جبهه مقاومت را یک ائتلاف ژئوپلتیک منطقه‌ای (اتحاد نظامی و سیاسی) می‌دانند که از چند بازیگر دولتی ([[ایران]] و [[سوریه]]) و تعدادی بازیگر غیردولتی ([[حزب‌الله لبنان]] و [[حماس]] و [[جنبش جهاد اسلامی فلسطین]]) تشکیل شده است<ref>رضاخواه، «بیداری اسلامی و آینده محور مقاومت»، ص۳۲.</ref> که البته گفته شده رهبری آن با [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]] است.<ref>جعفری‌فر و احرامی، «تأثیرات منطقه‌ای دخالت حزب‌الله و اسرائیل در بحران سوریه»، ص۷۸.</ref> این ائتلاف را حاصل رخدادهای تاریخی‌ای می‌دانند که در اواخر قرن ۲۰ و اوائل قرن ۲۱ میلادی در مواجهه با اقدامات رژیم صهیونیستی در [[فلسطین]] و [[لبنان]]، گسترش نفوذ [[داعش]] در سوریه و عراق، و سلطه ایالات متحده آمریکا بر منطقه خاورمیانه شکل گرفت.<ref>خامنه‌ای، «بیانات در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی»، مندرج در سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای؛ بصیری، «واکاوی تهدیدات امنیتی داعش بر محور مقاومت و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، ص۷ و ۱۱ و ۱۳-۱۴ و ۲۰؛ کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۱۲-۱۳.</ref> | محور مقاومت یا جبهه مقاومت را یک ائتلاف ژئوپلتیک منطقه‌ای (اتحاد نظامی و سیاسی) می‌دانند که از چند بازیگر دولتی ([[ایران]] و [[سوریه]]) و تعدادی بازیگر غیردولتی ([[حزب‌الله لبنان]] و [[حماس]] و [[جنبش جهاد اسلامی فلسطین]]) تشکیل شده است<ref>رضاخواه، «بیداری اسلامی و آینده محور مقاومت»، ص۳۲.</ref> که البته گفته شده رهبری آن با [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]] است.<ref>جعفری‌فر و احرامی، «تأثیرات منطقه‌ای دخالت حزب‌الله و اسرائیل در بحران سوریه»، ص۷۸.</ref> این ائتلاف را حاصل رخدادهای تاریخی‌ای می‌دانند که در اواخر قرن ۲۰ و اوائل قرن ۲۱ میلادی در مواجهه با اقدامات رژیم صهیونیستی در [[فلسطین]] و [[لبنان]]، گسترش نفوذ [[داعش]] در سوریه و عراق، و سلطه ایالات متحده آمریکا بر منطقه خاورمیانه شکل گرفت.<ref>خامنه‌ای، «بیانات در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی»، مندرج در سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای؛ بصیری، «واکاوی تهدیدات امنیتی داعش بر محور مقاومت و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، ص۷ و ۱۱ و ۱۳-۱۴ و ۲۰؛ کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۱۲-۱۳.</ref> | ||
به باور پژوهشگران سیاسی، اعضای محور مقاومت منافع مشترک ملی و ایدئولوژیک دارند و تلاش می‌کنند با سیاست‌های مستقلانه و مقاومت‌محور خود، با نظام سلطه با محوریت آمریکا در منطقه غرب آسیا مقابله کنند<ref>رضاخواه، «بیداری اسلامی و آینده محور مقاومت»، ص۳۲؛ هاشم‌پور و همکاران، «هویت‌بخشی انقلاب اسلامی ایران به محور مقاومت اسلامی»، ص۳۳؛ سلیمی و شریعتی، «منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، تداوم یا انقطاع حمایت از نظام کنونی سوریه»، ص ۷۷.</ref> و همچنین به مبارزه با [[اسرائیل|رژیم صهیونیستی]] و دفاع از فلسطین بپردازند.<ref>کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۳ و | به باور پژوهشگران سیاسی، اعضای محور مقاومت منافع مشترک ملی و ایدئولوژیک دارند و تلاش می‌کنند با سیاست‌های مستقلانه و مقاومت‌محور خود، با نظام سلطه با محوریت آمریکا در منطقه غرب آسیا مقابله کنند<ref>رضاخواه، «بیداری اسلامی و آینده محور مقاومت»، ص۳۲؛ هاشم‌پور و همکاران، «هویت‌بخشی انقلاب اسلامی ایران به محور مقاومت اسلامی»، ص۳۳؛ سلیمی و شریعتی، «منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، تداوم یا انقطاع حمایت از نظام کنونی سوریه»، ص ۷۷.</ref> و همچنین به مبارزه با [[اسرائیل|رژیم صهیونیستی]] و دفاع از فلسطین بپردازند.<ref>کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۳ و ۵.</ref> محور مقاومت با وقوع برخی تحولات جدید در منطقه غرب آسیا، ازجمله شکل‌گیری داعش و حمله برخی کشورهای عربی به یمن در سال‌های ابتدایی قرن ۲۱ میلادی، گسترش یافت و بازیگران دیگری چون شبه‌نظامیان شیعه در [[عراق]] و [[جنبش انصارالله یمن|انصارالله یمن]] نیز به محور مقاومت پیوستند.<ref>باقری، «تبین منافع ایدئولوژیک جمهوری اسلامی ایران در اتحاد موسوم به محور مقاومت» ص۸؛ مرادی و شهرام‌نیا، «بحران سوریه و امنیت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران»، ص۱۲۹-۱۳۰.</ref> | ||
اصطلاح سیاسیِ محور مقاومت نخستین بار توسط روزنامه لبیایی الزحف الاخضر در مقابل اصطلاح محور شرارت بکار رفت که توسط جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا و جان بولتون، برای اشاره به کشورهای غیرهمسو با سیاست‌های ایالات متحده استفاده شد و در آن کشورهای ایران، سوریه، عراق، [[لیبی]]، کوبا و کره شمالی محور شرارت خوانده شدند.<ref>کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۲.</ref> | اصطلاح سیاسیِ محور مقاومت نخستین بار توسط روزنامه لبیایی الزحف الاخضر در مقابل اصطلاح محور شرارت بکار رفت که توسط جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا و جان بولتون، برای اشاره به کشورهای غیرهمسو با سیاست‌های ایالات متحده استفاده شد و در آن کشورهای ایران، سوریه، عراق، [[لیبی]]، کوبا و کره شمالی محور شرارت خوانده شدند.<ref>کریمی، «نقش ج.ا.ایران در هویت‌بخشی به مجموعه امنیتی محور مقاومت»، ص۲.</ref> | ||