اشتغال زن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مجتهد|فقیهان]] اصل اشتغال بانوان و کسب درآمد توسط آنها را [[مباح|جایز]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه مراجع کنید: امام خمینی، استفتاءات، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۵۶؛ بهجت، محمدتقی، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۵۷.</ref> برخی پژوهشگران، آیهٔ «لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا اکْتَسَبُوا وَ لِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا اکْتَسَبْنَ..»<ref>[[آیه ۳۲ سوره نساء|سوره نساء، آیه ۳۲]].</ref> را بیان‌گر حق مالکیت و کسب و کار افراد دانسته و به طور ضمنی آن را دلیل بر جواز اشتغال زنان شمرده‌اند.<ref>یوسفیان، احکام اقتصادی خانواده، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ص۵۹.</ref> البته اگر زن برای شغلش لازم باشد از خانه خارج شود، به لحاظ شرعی، رضایت شوهر لازم دانسته شده است.<ref>بنی‌هاشمی، توضیح‌المسائل مراجع، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۷۶؛ امام خمینی، استفتاءات، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۵۶؛ بهجت، محمدتقی، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۵۷.</ref>

سابقه اشتغال زنان در فعالیت‌های اقتصادی از قبیل کشاورزی، صنایع دستی و غیره را با تاریخچه زندگی انسان همراه دانسته‌اند.<ref>محمدی، [https://www.asriran.com/fa/news/146450/اشتغال-زنان-در-گذر-تاریخ «اشتغال زنان در گذر تاریخ»]، عصر ایران؛ جارالّهی، تاریخچه اشتغال زن در ایران، ص۲۴۹.</ref> گفته می‌شود با وقوع انقلاب صنعتی در اروپای غربی و تبدیل کارگاه‌های خانگی به کارخانه‌ها و تبدیل نیروی انسان به نیروی ماشین، تحولات اساسی در شکل و مفهوم کار به وجود آمد و فعالیت اقتصادی زن در مقابل دریافت مزد، از خانه به کارخانه کشیده شد.<ref>جارالّهی، تاریخچه اشتغال زن در ایران، ص۲۴۹.</ref>

*ندری ابیانه، فرشته، «خانه‌داری، اشتغال و زنان ایرانی»، در مجله بانوان شیعه، شمارهٔ ۹، پاییز ۱۳۸۵ش.

*یوسفیان، نعمت‌الله، احکام اقتصادی خانواده، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، چاپ اول، بی‌تا.

{{پایان}}