Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (added Category:مقالههای آماده ترجمه using HotCat) |
|||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
همچنین گفتهاند با نظر به آیات قرآن فهمیده میشود که قرآن درباره دو نوع علم غیب، یعنی علم غیب ذاتی و مستقل، و علم غیب مستفاد و وابسته سخن به میان آورده است. آیاتی که علم غیب را مختص خداوند دانسته، منظورشان همان علم ذاتی و مستقل است که تنها به خدا اختصاص دارد و آیاتی که بر وجود علم غیب در غیر خداوند اشاره میکنند، همان آیاتی است که به علم غیب وابسته و مستفاد دلالت دارند؛ یعنی همان علمی که از سوی خداوند و به اذن او به پیامبر(ص) و برخی دیگر از بندگان برگزیدهاش اعطا شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۵۷-۵۸؛ سبحانی، جدال احسن، ۱۳۹۰ش، ص۹۸-۱۰۰؛ سبحانی، علم غیب (آگاهی سوم)، ۱۳۷۵ش، ص۶۳-۶۴.</ref> | همچنین گفتهاند با نظر به آیات قرآن فهمیده میشود که قرآن درباره دو نوع علم غیب، یعنی علم غیب ذاتی و مستقل، و علم غیب مستفاد و وابسته سخن به میان آورده است. آیاتی که علم غیب را مختص خداوند دانسته، منظورشان همان علم ذاتی و مستقل است که تنها به خدا اختصاص دارد و آیاتی که بر وجود علم غیب در غیر خداوند اشاره میکنند، همان آیاتی است که به علم غیب وابسته و مستفاد دلالت دارند؛ یعنی همان علمی که از سوی خداوند و به اذن او به پیامبر(ص) و برخی دیگر از بندگان برگزیدهاش اعطا شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۵۷-۵۸؛ سبحانی، جدال احسن، ۱۳۹۰ش، ص۹۸-۱۰۰؛ سبحانی، علم غیب (آگاهی سوم)، ۱۳۷۵ش، ص۶۳-۶۴.</ref> | ||
[[مرتضی مطهری]]، روحانی و فیلسوف شیعه، برای جمع بین دو دسته آیات گفته است علم غیب در اصطلاح قرآن یعنی این که کسی از ذات خود و بدون | [[مرتضی مطهری]]، روحانی و فیلسوف شیعه، برای جمع بین دو دسته آیات گفته است علم غیب در اصطلاح قرآن یعنی این که کسی از ذات خود و بدون تعلم، غیب بداند و لذا فقط خدا عالم به غیب است و پیامبر(ص) و سایر بندگان برگزیده، متعلمالغیب هستند که علم غیب را از خداوند دریافت میکنند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۷، ص۸۲۸.</ref> | ||
==علم غیب امامان(ع)== | ==علم غیب امامان(ع)== |