علم غیب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علم غیب'''، آگاهی نسبت به امور پنهان و چیزهایی است که با حواس قابل درک نیستند. متکلمان شیعه با توجه به آیات قرآن به دو نوع علم غیب قائل شده‌اند: یکی علم غیب ذاتی و مستقل است که منظور از آن نوعی آگاهی از غیب است که از کس دیگری اکتساب نمی‌شود. این نوع علم غیب به [[خدا]] اختصاص دارد. دیگری علم غیب مستفاد یا وابسته که از سوی خدا به برخی بندگان برگزیده‌اش اعطا شده است. عالمان [[امامیه]] بر این باورند که آگاهی [[پیامبران|پیامبران الهی]] و [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] از غیب، از نوع علم غیب مستفاد و وابسته است که به اذن و تعلیم خداوند آن را به‌دست می‌آورند.

عده‌ای از عالمان وهابی، با استناد به [[آیه|آیاتی از قرآن]]، معتقدند علم غیب تنها به خدا اختصاص دارد و نسبت‌دادن علم غیب به غیرخداوند را موجب گمراهی و [[کفر]] دانسته‌اند. آنان شیعیان را به دلیل اعتقاد به علم غیب داشتن پیامبران و امامان معصوم، به [[غلو]] متهم می‌کنند. در مقابل، عالمان امامیه با استناد به آیاتی دیگر گفته‌اند که خداوند به برخی پیامبران و بندگان برگزیده‌اش، علم غیب اعطا می‌کند.

به باور [[امامیه]]، علم غیب امامان(ع) همانند علم پیامبر(ص)، از جانب خداوند است. آنان معتقدند علم الهی گاهی از طریق پیامبر به امامان منتقل شده است و گاهی از راه [[تحدیث]] به‌واسطه فرشتگان یا [[الهام]]، به غیب آگاهی می‌یابند. درباره علم غیب امامان، دو نظر حداقلی و حداکثری ارائه شده است؛ تعدادی از متکلمان امامیه علم غیب امام را به موارد خاصی محدود دانسته‌اند و در مقابل عده‌ای دیگر با استناد به دسته‌ای از [[حدیث|روایات]]، بر این نظرند که علم آنان شامل همه اموری می‌شود که روی داده یا در آینده رخ خواهد داد.