Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
نامه امام علی(ع) به مالک اشتر: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی و اهمیت
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari }}{{جعبه اطلاعات روایت | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari }} | ||
{{جعبه اطلاعات روایت | |||
| عنوان = فرمان مالک اشتر | | عنوان = فرمان مالک اشتر | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۲: | ||
==معرفی و اهمیت== | ==معرفی و اهمیت== | ||
نامه امام علی(ع) به مالک اشتر در تبیین حکومت‌داری خطاب به مالک اشتر نوشته شده و بزرگ‌ترین و پرمحتواترین [[فهرست نامه‌های نهج البلاغه|نامه | نامه امام علی(ع) به مالک اشتر در تبیین حکومت‌داری خطاب به مالک اشتر نوشته شده و بزرگ‌ترین و پرمحتواترین [[فهرست نامه‌های نهج البلاغه|نامه نهج‌البلاغه]] در موضوع حکومت‌داری و سیاست اداره جامعه شمرده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۳۵۴؛ جعفری، پرتوی از نهج البلاغه، ۱۳۸۰ش، ج۴، ص۴۹۴.</ref> در این نامه، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] مسائلی را که یک کارگزار اسلامی باید در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی، حقوقی، نظامی و فرهنگی به کار گیرد، بیان کرده است.<ref>شیروانی، مدیریت و مدارا در کلام علی(ع)، ۱۳۸۰ش، ص۷.</ref> برخی می‌گویند در این نامه مباحث تخصصی مختلفی ارائه شده و با ده‌ها رشته علمی مصطلح ارتباط پیدا می‌کند که برای درک عمیق آن، باید به آن علوم آگاهی داشت.<ref>زمانی، و دیگران، «اکتشاف الگوی رهبری امام علی(ع) از عهدنامه مالک اشتر(ره)»، ص۵۵-۵۶.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{حدیث|إِنَّمَا عِمَادُ الدِّينِ وَ جِمَاعُ الْمُسْلِمِينَ وَ الْعُدَّةُ لِلْأَعْدَاءِ الْعَامَّةُ مِنَ الْأُمَّةِ فَلْيَكُنْ صِغْوُكَ لَهُمْ وَ مَيْلُكَ مَعَهُمْ|ترجمه=ستون دين و شکل‌دهنده جمعيت مسلمانان و نيروى دفاعى در برابر دشمنان، تنها توده ملت هستند، بنابراين گوش به سوى آنها فرا ده و توجّه به آنها داشته باش.}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، نامه ۵۳، ص۴۲۹.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{حدیث|إِنَّمَا عِمَادُ الدِّينِ وَ جِمَاعُ الْمُسْلِمِينَ وَ الْعُدَّةُ لِلْأَعْدَاءِ الْعَامَّةُ مِنَ الْأُمَّةِ فَلْيَكُنْ صِغْوُكَ لَهُمْ وَ مَيْلُكَ مَعَهُمْ|ترجمه=ستون دين و شکل‌دهنده جمعيت مسلمانان و نيروى دفاعى در برابر دشمنان، تنها توده ملت هستند، بنابراين گوش به سوى آنها فرا ده و توجّه به آنها داشته باش.}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، نامه ۵۳، ص۴۲۹.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
اگرچه این نامه خطاب به [[مالک اشتر]] برای حکومت‌کردن بر [[مصر]] نوشته شده، اما به گفته [[محمدتقی جعفری]]، از شارحان نهج‌البلاغه، این عهدنامه به مالک اشتر و جامعه مصر اختصاص ندارد؛ بلکه در آن، اصول و روش مدیریتِ همه انسان‌ها، در همه شرایط و همه دوران‌ها بیان شده است.<ref>جعفری، حکمت اصول سیاسی اسلام، ۱۳۷۳ش، ص۱۵.</ref> ازاین‌رو این نامه در قالب پیشنهادی برای شیوۀ حکومت‌داری، برای حاکمان مختلف ترجمه و شرح می‌شده است.<ref>عابدی، «مقدمه»، ص‌یازده.</ref> | |||
به گفته ابن‌حَمْدون، ادیب و شاعر بغدادی، | گفته‌اند [[سید محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] صاحب فتوای [[تحریم تنباکو]]، بر مطالعه این عهدنامه مداومت داشت و توصیه‌های ذکرشده در آن را سرمشق خود قرار داده بود.<ref>نائینی، تنبیه الاُمَّه، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۰.</ref> [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]]، مؤلف [[تنبیه الامة و تنزیه الملة (کتاب)|کتاب تنبیهُ الاُمَّة]]، مطالعه و به‌کارگیری این نامه را برای همه افرادی که به هر مقداری مدیریت جایی را برعهده دارند، سفارش کرده است.<ref>نائینی، تنبیه الاُمَّه، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۰.</ref> | ||
به گفته ابن‌حَمْدون، ادیب و شاعر بغدادی، علی‌رغم دوری سیاست از تقوا، امام علی(ع) در این نامه بین این‌دو جمع کرده است.<ref>ابن‌حمدون، التذکرة الحمدونیه، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۳۱۶.</ref> به اعتقاد وی، انسان با مطالعه این عهدنامه، از بسیاری از سخنان حکیمان بی‌نیاز می‌شود.<ref>ابن‌حمدون، التذکرة الحمدونیه، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۳۱۶.</ref> میرزای نائینی توصیه‌های ذکرشده در این عهدنامه را از «کبریت احمر» نایاب‌تر می‌داند.<ref>نائینی، تنبیه الاُمَّه، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۰.</ref> | |||
در بیشتر نسخه‌های [[نهج البلاغه]] این نامه در ردیف ۵۳ قرار گرفته است.<ref>نگاه کنید به: دشتی، و سید کاظم محمدی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۱۵.</ref> | در بیشتر نسخه‌های [[نهج البلاغه]] این نامه در ردیف ۵۳ قرار گرفته است.<ref>نگاه کنید به: دشتی، و سید کاظم محمدی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۱۵.</ref> | ||