Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱
ویرایش
قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←کلام خدا) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
==نام‌های مشهور== | ==نام‌های مشهور== | ||
نام‌های فراوانی برای قرآن ذکر کرده‌اند. قرآن، فرقان، الکتاب و مُصحَف مشهورترینِ آنها است.<ref>یوسفی غروی، علوم قرآنی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸.</ref> نام مصحف را [[ابوبکر]] بر آن نهاده است؛ اما دیگر نام‌ها در خود قرآن ذکر شده است.<ref>یوسفی غروی، علوم قرآنی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸.</ref> | |||
قرآن مشهورترین نام این کتاب است. این واژه در لغت به معنای خواندنی است و همراه با الف و لام، پنجاه بار در قرآن به کار رفته است که در همهٔ آن کاربردها منظور کتاب قرآن است؛ همچنین بدون الف و لام، بیست بار در قرآن آمده است که در سیزده مورد، کتاب قرآن معنا می‌دهد.<ref>مصباح یزدی، قرآن‌شناسی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۴۳.</ref>قرآن با القاب متعددی که ریشه‌ی قرآنی دارند معرفی شده است مانند: مجید، کریم، حکیم، مبین. نویسنده کتاب قرآن و قرآن‌پژوهی براین باور است که در فـرهـنـگ [[اسلام]] و [[شیعه|تشيع]]، [[قرآن]] را همواره [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] با صفت كريم به صورت «قرآن كريم» و اهل تشیع با صفت مجيد، به صورت «قرآن مجيد» مى‌نامند و اين دو صفت منشا قرآنى دارد. <ref>خرمشاهی، قرآن و قرآن پژوهی، ص۱۰.</ref>[[ملاصدرا|صدر المتالهین]] فصل پانزدهم از موقف هفتم کتاب [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|اسفار]] را با عنوان «الفصل (۱۵) فی القاب القرآن و نعوته» اختصاص به نام‌ها و القاب قرآن داده است و بیش از بیست نام و لقب (با استناد به آیات قرآن) را برای قرآن ذکر و به تشریح آنها پرداخته است. <ref>الملا صدرا، الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة، ۱۹۸۱م، ج۷، ص۵۲.</ref>{{یاد|نور، حکمت،خیر، روح، حق، هدی، ذکر... شفا، رحمت، تنزیل و بُشری از جمله این نام ها والقاب هستند.}} | قرآن مشهورترین نام این کتاب است. این واژه در لغت به معنای خواندنی است و همراه با الف و لام، پنجاه بار در قرآن به کار رفته است که در همهٔ آن کاربردها منظور کتاب قرآن است؛ همچنین بدون الف و لام، بیست بار در قرآن آمده است که در سیزده مورد، کتاب قرآن معنا می‌دهد.<ref>مصباح یزدی، قرآن‌شناسی، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۴۳.</ref>قرآن با القاب متعددی که ریشه‌ی قرآنی دارند معرفی شده است مانند: مجید، کریم، حکیم، مبین. نویسنده کتاب قرآن و قرآن‌پژوهی براین باور است که در فـرهـنـگ [[اسلام]] و [[شیعه|تشيع]]، [[قرآن]] را همواره [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] با صفت كريم به صورت «قرآن كريم» و اهل تشیع با صفت مجيد، به صورت «قرآن مجيد» مى‌نامند و اين دو صفت منشا قرآنى دارد. <ref>خرمشاهی، قرآن و قرآن پژوهی، ص۱۰.</ref>[[ملاصدرا|صدر المتالهین]] فصل پانزدهم از موقف هفتم کتاب [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|اسفار]] را با عنوان «الفصل (۱۵) فی القاب القرآن و نعوته» اختصاص به نام‌ها و القاب قرآن داده است و بیش از بیست نام و لقب (با استناد به آیات قرآن) را برای قرآن ذکر و به تشریح آنها پرداخته است. <ref>الملا صدرا، الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة، ۱۹۸۱م، ج۷، ص۵۲.</ref>{{یاد|نور، حکمت،خیر، روح، حق، هدی، ذکر... شفا، رحمت، تنزیل و بُشری از جمله این نام ها والقاب هستند.}} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
در قرآن از موضوعات گوناگونی چون [[اصول عقاید|مسائل اعتقادی]]، [[اخلاق]]، [[احکام شرعی]]، داستان‌های گذشتگان، مبارزه با منافقان و مشرکان سخن به میان آمده است. برخی از مضامین مهم قرآن عبارت است از: [[توحید]]، [[معاد]]، رویدادهای صدر اسلام همچون [[غزوات]] پیامبر اسلام، [[قصص القرآن]]، احکام عبادی و حقوقی و جزایی دین اسلام، فضایل و رذایل اخلاقی و نهی از [[شرک]] و نفاق.<ref>خرمشاهی، «قرآن مجید»، ص۱۶۳۱، ۱۶۳۲.</ref> | [[پرونده:قرآن. قرن اول هجری.لندن.jpg|بندانگشتی|نسخه مربوط به قرن نخست هجری در موزه‌ای در لندن]]در قرآن از موضوعات گوناگونی چون [[اصول عقاید|مسائل اعتقادی]]، [[اخلاق]]، [[احکام شرعی]]، داستان‌های گذشتگان، مبارزه با منافقان و مشرکان سخن به میان آمده است. برخی از مضامین مهم قرآن عبارت است از: [[توحید]]، [[معاد]]، رویدادهای صدر اسلام همچون [[غزوات]] پیامبر اسلام، [[قصص القرآن]]، احکام عبادی و حقوقی و جزایی دین اسلام، فضایل و رذایل اخلاقی و نهی از [[شرک]] و نفاق.<ref>خرمشاهی، «قرآن مجید»، ص۱۶۳۱، ۱۶۳۲.</ref> | ||
==تحریف‌ناپذیری== | ==تحریف‌ناپذیری== | ||