عاشورخانه پادشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

عاشورخانه پادشاهی از زمان تأسیس تا زمان فعلی پایگاهی برای انجام مراسم مذهبی به ویژه [[سوگواری محرم|عزاداری امام حسین(ع)]] بوده است.<ref>[https://shiawaves.com/urdu/2024/07/13/%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%DA%A9%D9%86-%DB%81%D9%86%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C%DA%BA-%D8%B9%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D8%A7-%D8%A7 «حیدرآباد دکن ہندوستان میں عزاداری کا ایک قدیمی مرکز»]، سایت شیعه خبریں</ref> قبل از بنای این عاشورخانه، در دوران حکومت قطب شاهیان در گُلکُندَه و حیدرآباد هند، مسلمانان و غیرمسلمانان با کنار نهادن اختلافات فرهنگی و دینی خود در [[عاشورخانه]]‌های دیگر حضور می‌یافتند.<ref>ضابط، «نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان»، ص۱۰۲؛ معصومی، «هندوان و ایین‌های محرم در دکن»، ص۱۷۵</ref> طبق گزارش [[حديقة السلاطین قطب‌شاهی|کتاب حديقة السلاطین قطب‌شاهی]] که شرح مفصلی از برگزاری مراسم عزاداری و اعیاد مذهبی بیان کرده است،<ref>صاعدی شیرازی، حدیقه السلاطین قطب‌شاهی، ۱۹۶۱م، ص۴۹-۵۷</ref> مراسم سوگواری ایام محرم در زمان محمدقلی قطب‌شاه با تأسیس عاشورخانه پادشاهی به شکلی باشکوه‌تر ادامه یافت.<ref>صاعدی شیرازی، حدیقه السلاطین قطب‌شاهی، ۱۹۶۱م، ص۴۹-۵۷</ref> با شروع ماه [[دهه محرم|محرم]]، پادشاه فرمان می‌داد که تمام شهر در عزای شهادت امام حسین (ع) به سوگ بنشیند.<ref>صاعدی شیرازی، حدیقه السلاطین قطب‌شاهی، ۱۹۶۱م، ص۴۹</ref> از جمله آداب این ایام می‌توان به تعطیلی موسیقی، فروش تنباکو و مشروبات و همچنین پرهیز از مصرف گوشت اشاره کرد.<ref>صاعدی شیرازی، حدیقه السلاطین قطب‌شاهی، ۱۹۶۱م، ص۴۹</ref>