Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
جز (←نکات کلی) |
جز (←نکات کلی) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
آیه ۳۲ سوره مائده اشاره به [[ارزش جان انسان|ارزش جان انسان بیگناه]] دارد. طبق این آیه [[قتل عمد|کشتن یک انسان]] به اندازه قتل تمام انسانها مذموم و نجات جان یک انسان از مرگ ارزشی مانند نجات تمام بشریت دارد. این آیه بعد از نقل [[قتل هابیل|داستان قتل هابیل]] توسط برادرش [[قابیل]] در قرآن قرار دارد و پیامی از آن داستان قلمداد شده است. در این آیه [[خداوند]] بیان میکند بخاطر بیگناه کشتهشدن هابیل، ما بر بنیاسرائیل مقرّر کردیم که کشتن بیدلیل یک انسان به اندازه قتل تمام انسانها و نجات یک انسان از مرگ به اندازه نجات تمام انسانها ارزش دارد. و در انتهای آیه اشاره به قانونشکنی [[بنیاسرائیل]] دارد و آنها را افرادی دانسته که نسبت به [[پیامبران|پیامبرانی]] که با دلیلهای روشن آمده بودند بی اعتنایی کردند و راه اسراف را پیشه ساختند.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref> | آیه ۳۲ سوره مائده اشاره به [[ارزش جان انسان|ارزش جان انسان بیگناه]] دارد. طبق این آیه [[قتل عمد|کشتن یک انسان]] به اندازه قتل تمام انسانها مذموم و نجات جان یک انسان از مرگ ارزشی مانند نجات تمام بشریت دارد. این آیه بعد از نقل [[قتل هابیل|داستان قتل هابیل]] توسط برادرش [[قابیل]] در قرآن قرار دارد و پیامی از آن داستان قلمداد شده است. در این آیه [[خداوند]] بیان میکند بخاطر بیگناه کشتهشدن هابیل، ما بر بنیاسرائیل مقرّر کردیم که کشتن بیدلیل یک انسان به اندازه قتل تمام انسانها و نجات یک انسان از مرگ به اندازه نجات تمام انسانها ارزش دارد. و در انتهای آیه اشاره به قانونشکنی [[بنیاسرائیل]] دارد و آنها را افرادی دانسته که نسبت به [[پیامبران|پیامبرانی]] که با دلیلهای روشن آمده بودند بی اعتنایی کردند و راه اسراف را پیشه ساختند.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref> | ||
{{قرآن جدید|مائده|۳۲ | {{قرآن جدید|مائده|۳۲}}{{قرآن جدید|مائده|۳۲|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | ||
طبق حدیثی از معصومین(ع) منظور از اسراف در آیه حلالدانستن محرمات و ریختن خون انسانهاست.<ref>طوسی، التبيان في تفسير القرآن، دار إحياء التراث العربي، ج۳، ص۵۰۴.</ref> با توجه به برخی [[حدیث|روایات]] منظور از احیای انسانها اموری چون نجات از آتشسوزی و غرق،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> بردن از فقر به ثروت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref> و خارجکردن از [[کفر]] به [[ایمان]] است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> در روایتی نجاتدادن انسان از گمراهی اعتقادی بزرگترین تأویل آیه دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> | طبق حدیثی از معصومین(ع) منظور از اسراف در آیه حلالدانستن محرمات و ریختن خون انسانهاست.<ref>طوسی، التبيان في تفسير القرآن، دار إحياء التراث العربي، ج۳، ص۵۰۴.</ref> با توجه به برخی [[حدیث|روایات]] منظور از احیای انسانها اموری چون نجات از آتشسوزی و غرق،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> بردن از فقر به ثروت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref> و خارجکردن از [[کفر]] به [[ایمان]] است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> در روایتی نجاتدادن انسان از گمراهی اعتقادی بزرگترین تأویل آیه دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> |