خلافت بنی‌امیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
{{خلافت بنی امیه}} | {{خلافت بنی امیه}} | ||
'''خلافت بنی امیه''' با آغاز حکومت [[معاویه]] در [[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱ قمری]] آغاز شد و در [[سال ۱۳۲ هجری قمری|۱۳۲ قمری]] با شکست [[مروان بن محمد]] به پایان رسید. در این سال‌ها ۱۴ خلیفه بر ممالک اسلامی حکم راندند. پس از [[معاویه بن یزید]]، خلافت امویان از شاخه سفیانی به شاخه مروانی انتقال یافت. امویان با نبرد در مرزهای شرقی و مرزهای روم، گستره حکومت اسلامی را وسیع‌تر کردند. سرکوب [[خوارج]] و [[شیعیان]] از سیاستهای مستمر امویان بود. بنی امیه بارها حرمت مقدسات اسلامی را شکستند. | '''خلافت بنی امیه''' با آغاز حکومت [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] در [[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱ قمری]] آغاز شد و در [[سال ۱۳۲ هجری قمری|۱۳۲ قمری]] با شکست [[مروان بن محمد]] به پایان رسید. در این سال‌ها ۱۴ خلیفه بر ممالک اسلامی حکم راندند. پس از [[معاویة بن یزید|معاویه بن یزید]]، خلافت امویان از شاخه سفیانی به شاخه مروانی انتقال یافت. امویان با نبرد در مرزهای شرقی و مرزهای روم، گستره حکومت اسلامی را وسیع‌تر کردند. سرکوب [[خوارج]] و [[شیعه|شیعیان]] از سیاستهای مستمر امویان بود. بنی امیه بارها حرمت مقدسات اسلامی را شکستند. | ||
[[واقعه عاشورا]]، [[واقعه حره]]، قیام زبیریان، [[قیام مختار]]، [[قیام زید بن علی]]، [[جنگ مرج راهط]] و قیام [[بنی عباس]] از وقایع مهم دوران خلافت بنی امیه است. | [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]]، [[واقعه حره]]، قیام زبیریان، [[قیام مختار]]، [[قیام زید بن علی]]، [[جنگ مرج راهط]] و قیام [[بنی‌عباس|بنی عباس]] از وقایع مهم دوران خلافت بنی امیه است. | ||
[[عمرو بن عاص|عمرو عاص]]، [[ | [[عمرو بن عاص سهمی|عمرو عاص]]، [[مغیرة بن شعبة|مغیرة بن شعبه ثقفی]]، [[زیاد بن ابیه]]، [[عبیدالله بن زیاد]]، [[مسلم بن عقبه|مسلم بن عُقبه]] و [[حجاج بن یوسف ثقفی]] از وزراء و کارگزاران و امرای سرشناس امویان به شمار می‌آیند. | ||
بنی‌امیه دشمنی دیرینه خود با [[ | بنی‌امیه دشمنی دیرینه خود با [[بنی‌هاشم]] را پس رسیدن به حکومت با شدت بیشتر ادامه دادند. پنج [[امامان شیعه|امام شیعه]] در زمان خلافت بنی امیه بودند. لشکر [[امام علی (ع)]] با لشکر معاویه در [[جنگ صفین|صفین]] جنگیدند. پس از شهادت امام علی (ع)، [[امام حسن (ع)]] نیز قصد داشت درگیری با معاویه را ادامه دهد اما وادار به [[صلح امام حسن|صلح]] و واگذار کردن حکومت به معاویه شد. با مرگ معاویه و شروع حکومت یزید، امام حسین (ع) برای قیام ضد امویان به سوی کوفه حرکت کرد اما در کربلا به دست [[لشکر عمر بن سعد|لشکر عبیدالله بن زیاد]] به شهادت رسید. پس از [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]] امامان شیعه سیاست سکوت و تقیه را در برابر امویان به کار گرفتند. | ||
==قبل از حکومت== | ==قبل از حکومت== | ||