مسجد کبود (مزار شریف): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
S.h.fatemi (بحث | مشارکتها) (←کشف قبر: اصلاح ارقام) |
S.h.fatemi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
علی بن ابی‌بکر هروی (درگذشت:۶۱۱ق)، تاریخ‌نگار نیز در [[الاشارات الی معرفةالزیارات (کتاب)|کتاب الاِشارات الی معرفة الزیارات]]، ضمن اشاره به قبر مذکور، انتساب آن را به امام علی(ع)، نادرست خوانده است.<ref>هروی، الاشارات الی معرفةالزیارات، ۱۴۲۳ق، ص۶۹.</ref> | علی بن ابی‌بکر هروی (درگذشت:۶۱۱ق)، تاریخ‌نگار نیز در [[الاشارات الی معرفةالزیارات (کتاب)|کتاب الاِشارات الی معرفة الزیارات]]، ضمن اشاره به قبر مذکور، انتساب آن را به امام علی(ع)، نادرست خوانده است.<ref>هروی، الاشارات الی معرفةالزیارات، ۱۴۲۳ق، ص۶۹.</ref> | ||
در | معین‌الدین محمد افزاری (درگذشت: ۸۹۹ق) و خواندمیر (درگذشت: ۹۴۱ یا ۹۴۲ق) گزارش کرده‌اند که قبر امام علی(ع) سال ۸۸۵ق در مزار شریف آشکار شد.<ref>افزاری، روضات الجنات فی اوصاف مدینه هرات, ج۱, ص ۱۵۶ ـ ۱۶۱؛ تاریخ حبیب السیر, ج ۴, ص ۱۷۱ ـ ۱۷۲؛ تاریخ روضه الصفا, ج ۱۱, ص ۵۷۴۶ ـ ۵۷۴۷.</ref> | ||
بخش عمده کتاب تاریخچه مزارشریف منسوب به عبدالغفور لاری (م ۹۱۲ ق) به معرفی بارگاه امام علی(ع) در مزارشریف اختصاص دارد. خلاصه آن بدین قرار است: | |||
سال ۸۸۵ ق شمس الدین محمد در کتابهای کتابخانه شیخ رضی الدین محمدسلمان دست یافت که در سال ۵۳۰ ق مزار امام علی(ع) در بلخ کشف شده است. سپس آن را اعلام می کند و پس از کندن آن قسمت, به سنگ قبری برخوردند که بر آن حک شده بود: این مزار در سال ۵۳۰ کشف شد. | |||
قضیه کشف آن در سال ۵۳۰ بدین قرار است: در این سال چهارصد تن از علما و سادات و مشایخ در خواب, پیامبر اکرم(ص) را دیدند که به آنها فرمود: قبر پسرعمویم ابن ابی طالب در خیران[۸] است. احمد قماچ ـ حاکم بلخ ـ پس از خبر شدن از این خوابها, علما را جهت مشورت جمع کرد. آنان با تمسک به این روایت که هرکس پیامبر(ص) را در خواب ببیند, خود حضرت را دیده, این خوابها را رؤیای صادق دانستند؛ اما شخص فقیهی در آن میان به جهت فاصله هزار فرسنگی میان کوفه و بلخ, سخن علما را نپذیرفت و همگی متفرق شدند. | |||
همان شب فقیه مذکور در عالم خواب, عده ای از سادات را دید که او را به طرف قبر حضرت علی(ع) کشاندند و در آنجا چنان او را کتک زندند که از هوش رفت. اما با اشاره حضرت او را رها کردند. سراسیمه از خواب پرید و در همان نیمه های شب به خانه احمد قماچ رفت و گریه کنان سخن خود را پس گرفت. احمد قماچ نیز دستور حفر آن منطقه را صادر کرد تا اینکه سنگ قبر امام(ع) پدیدار شد. روی سنگ چنین نوشته بود: «هذا ولی الله, علی اسدالله, اخ رسول الله.» | |||
چون خبر به سلطان سنجر(م ۵۵۲ ق) رسید, سنگ را خواست. آنچه بر آن لوح نوشته بود, بر سنگ دیگر حک کرد و تاریخ پیدا شدن قبر را نیز بر آن نوشت. سپس بنایی برای آن ساخت. سنگ دوم در سال ۸۸۵ یافت شد | |||
===بازسازی در دوره سلطان حسین بایقرا=== | ===بازسازی در دوره سلطان حسین بایقرا=== | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۱۵: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== یادداشت == | ==یادداشت== | ||
{{یادداشت‌ها}} | {{یادداشت‌ها}} | ||