Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari }}{{جعبه اطلاعات روایت | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari }} | ||
{{جعبه اطلاعات روایت | |||
| عنوان = خطبه اشباح | | عنوان = خطبه اشباح | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
خط ۲۰: | خط ۲۱: | ||
==معرفی خطبه== | ==معرفی خطبه== | ||
خطبه اشباح یکی از [[فهرست خطبههای نهج البلاغه|خطبههای | خطبه اشباح یکی از [[فهرست خطبههای نهج البلاغه|خطبههای نهجالبلاغه]] است که آن را پرارزش و پرمحتوا دانستهاند.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۶.</ref> [[ابنابیالحدید]] از شارحان نهج البلاغه، در تبیین فصاحت و بلاغت این خطبه، آن را با سخن فصیحان عرب مقایسه کرده و گفته نسبت سخن فصیحان عرب به این خطبه، مانند نسبت خاک به طلای خالص ناب است.<ref>ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۴۲۵.</ref> | ||
مطابق نقل [[سید رضی]] جمعآورندۀ [[نهج البلاغه]]، این خطبه به درخواست شخصی | مطابق نقل [[سید رضی]] جمعآورندۀ [[نهج البلاغه|نهجالبلاغه]]، این خطبه به درخواست شخصی بیان شد که از [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] خواست [[خدا]] را برای او چنان توصیف کند که گویا او را با چشم خود میبیند. بر اساس این نقل، امام علی(ع) با شنیدن این درخواست، خشمگین شد، مردم را جمع کرد و این خطبه را بر منبر [[مسجد کوفه]] خواند.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، خطبه ۹۱، ص۱۲۴.</ref> در توضیح اینکه چرا این درخواست خشم امام علی(ع) را در پی داشته، احتمالهایی مطرح شده است؛ از جمله اینکه شخص انتظار داشت صفات خدا، همانند صفات مخلوق باشد تا بتواند او را ببیند<ref>هاشمی خویی، منهاج البلاعه، ۱۴۰۰ق، ج۶، ص۲۸۷.</ref> و اینکه چرا مسلمانان پس از گذشت سالهای طولانی از ظهور اسلام، هنوز با صفات خدا آشنا نبودند.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۹.</ref> | ||
شماره ترتیب این خطبه در نسخههای مختلف نهج البلاغه، متفاوت است:<ref>دشتی، و کاظم محمدی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۰۹.</ref> | شماره ترتیب این خطبه در نسخههای مختلف نهج البلاغه، متفاوت است:<ref>دشتی، و کاظم محمدی، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، ۱۳۷۵ش، ص۵۰۹.</ref> |