آل خرسان: تفاوت میان نسخه‌ها

شمس الدین [[محمدبن احمدبن علی]]، از عالمان و فقیهان که کتابهای [[زادالسبیل]] در فقه و [[المشجَّرالکشّاف لاصول السادة الاشراف]] در نسب از جمله تألیفات اوست.<ref>ابن عنبه، عمدة الطالب، ص۲۴۷؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات: الحقائق، ص۱۷۷؛ آقابزرگ طهرانی: الضیاء، ص۱۱۵، آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج۱۲، ص۴</ref>

[[حسن بن علی بن شکر]]، فقیه امامی [[قرن سیزدهم]] در حدود ۱۲۰۰ در [[نجف]] به دنیا آمد. [[فقه]] را در محضر [[محمد حسن نجفی|شیخ محمدحسن]] صاحب جواهر (متوفی ۱۲۶۶) آموخت و در همان زمان مجلس درسی برپا کرد که عالمان بسیاری از دانش وی بهره بردند.<ref>تمیمی، ج ۴، ص۶۸</ref> به درخواست برخی از تجار و اعیان [[بغداد]] به آن شهر رفت و تا پایان عمر مرجعیت مردم را برعهده گرفت و در [[سال ۱۲۶۵ هجری قمری|۱۲۶۵ق]] در همین شهر درگذشت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.<ref>امین، ج ۵، ص۱۸۹؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات: الکرام، قسم ۱، ص۳۳۸؛ ر.ک: به روضاتی، ص۱۵۵؛ محمدهادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف، ج ۲، ص۴۸۶؛ تمیمی، ج ۴، ص۶۹</ref> او علاوه بر تألیف رساله‌های فقهی، کتابخانه نفیسی داشت که پس از مرگش در آتش سوخت.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۸، ص۲۹۷؛ روضاتی، ص۱۵۷</ref>

[[محمدحسین بن حسن بن علی]]، فقیه و ادیب و زاهد امامی، در [[نجف]] به دنیا آمد، دوره مقدماتی را نزد پدرش و سپس [[فقه]] و [[اصول]] را نزد فقیهانی چون [[محمدحسین کاظمی]]، [[میرزاحسین خلیلی]] و [[شیخ محمد طه نجف]] آموخت. وی مجلس درسی نیز برپا کرد. در سالهای آخر عمرش نابینا شد و در ۱۳۲۲ چشم از جهان فروبست.<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۲، ص۵۶۶؛ تمیمی، ج ۴، ص۷۴ـ۷۵؛ محمدهادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف، ج ۲، ص۴۸۶</ref> از وی تقریرات درسهای فقه و اصول و دیوان شعر کوچکی باقی مانده است.<ref> محمدهادی امینی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف، ج ۲، ص۴۸۶</ref>

[[عبدالرسول بن محمدحسین بن حسن]]، فقیه زاهد و مجاهد امامی، پس از خواندن دروس مقدمات، مباحث [[فقه]] و [[اصول]] را نزد [[محمد طه نجف]] و دیگران آموخت. وی از جمله کسانی است که در رکاب فقیه مجاهد [[سیدمحمدسعید حبوبی]] به جنگ با قوای [[انگلیس]] پرداخت.<ref>تمیمی، ج ۴، ص۸۳</ref> او در ۲۱ [[محرم|محرّم]] ۱۳۶۱ درگذشت و در مقبره خانوادگی آل خرسان به خاک سپرده شد.<ref>تمیمی، ج ۴، ص۸۳</ref>

[[حسن بن عبدالهادی بن موسی]]، فقیه و محقق آثار علمای بزرگ [[شیعه]]، تولد وی را به اختلاف ۱۳۲۱<ref>تمیمی، ج ۴، ص۸۵</ref> و ۱۳۲۶<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۱۴، ص۶۷</ref> ذکر کرده‌اند. پس از تکمیل دروس مقدمات، [[فقه]] و [[اصول]] را نزد فقیهانی چون [[سید ابوالحسن اصفهانی|سیدابوالحسن اصفهانی]]، [[میرزای نائینی|میرزای نائینی]]، [[آقا ضیاء عراقی|آقاضیاء عراقی]] و [[رجال]] را نزد [[سیدابوتراب خوانساری]] و [[اخلاق]] را نزد [[شیخ علی قمی]] و حکمت را از محضر [[نعمت اللّه دامغانی]] کسب کرد.<ref>تمیمی، ج ۴، ص۸۵</ref>