آیه ۱۰۲ سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
'''آیه ۱۰۲ سوره توبه''' درباره [[ابولبابه انصاری]] و چند نفر از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] است که در [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] شرک نکردند و سپس پشیمان شده و [[توبه]] کردند و [[خدا|خداوند]] هم توبه آنان را پذیرفت. به عقیده [[مفسر|مفسران]] این [[آیه]] نشان می‌دهد که اعتراف به‌موقع زمینه‌ساز توبه است. ساختار این آیه نشان‌دهنده تقویت امیدواری در معترفان به [[گناه]] است. | '''آیه ۱۰۲ سوره توبه''' درباره [[ابولبابه انصاری]] و چند نفر از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] است که در [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] شرک نکردند و سپس پشیمان شده و [[توبه]] کردند و [[خدا|خداوند]] هم توبه آنان را پذیرفت. به عقیده [[مفسر|مفسران]] این [[آیه]] نشان می‌دهد که اعتراف به‌موقع زمینه‌ساز توبه است. ساختار این آیه نشان‌دهنده تقویت امیدواری در معترفان به [[گناه]] است. | ||
==شأن نزول== | ==شأن نزول== | ||
[[اسباب نزول|شأن نزول]] این [[آیه]] درباره [[ابولبابه انصاری|ابولبابه انصارى]] و چند نفر ديگر از [[صحابه|اصحاب پيامبر(ص)]] است که از شركت در [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] خوددارى كردند، اما هنگامى كه آياتى را كه در سرزنش متخلفان وارد شده بود شنيدند و پشيمان شدند و خود را به [[ستون توبه|ستون‌هاى مسجد پيغمبر(ص)]] بستند و هنگامى‌كه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پيامبر(ص)]] بازگشت و از حال آنها خبر گرفت، گفتند: آنها [[سوگند]] ياد كردهاند كه خود را از ستون باز نكنند تا اينكه پيامبر(ص) آنها را از ستون باز کند،. رسول خدا(ص) گفت: من نيز سوگند ياد می‌كنم كه چنين كارى را نخواهم كرد مگر اينكه [[خدا|خداوند]] به من اجازه دهد. آيه ۱۰۲ سوره توبه نازل شد و خداوند [[توبه]] آنها را پذيرفت، و پيامبر(ص) آنها را از ستون مسجد باز كرد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۰۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۱۴ و ۱۱۵.</ref> | [[اسباب نزول|شأن نزول]] این [[آیه]] درباره [[ابولبابه انصاری|ابولبابه انصارى]] و چند نفر ديگر از [[صحابه|اصحاب پيامبر(ص)]] است که از شركت در [[غزوه تبوک|جنگ تبوک]] خوددارى كردند، اما هنگامى كه آياتى را كه در سرزنش متخلفان وارد شده بود شنيدند و پشيمان شدند و خود را به یکی از [[ستون توبه|ستون‌هاى مسجد پيغمبر(ص)]] بستند و هنگامى‌كه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پيامبر(ص)]] بازگشت و از حال آنها خبر گرفت، گفتند: آنها [[سوگند]] ياد كردهاند كه خود را از ستون باز نكنند تا اينكه پيامبر(ص) آنها را از ستون باز کند،. رسول خدا(ص) گفت: من نيز سوگند ياد می‌كنم كه چنين كارى را نخواهم كرد مگر اينكه [[خدا|خداوند]] به من اجازه دهد. آيه ۱۰۲ سوره توبه نازل شد و خداوند [[توبه]] آنها را پذيرفت، و پيامبر(ص) آنها را از ستون مسجد باز كرد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۰۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۱۴ و ۱۱۵.</ref> | ||
در برخی ديگر از [[حدیث|روايات]] می‌خوانیم که آیه فوق درباره [[ابولبابه انصاری]] و راجع به داستان بنى‌قريظه است. [[بنی‌قریظه]] كه گروهى از [[يهود]] بودند با او مشورت كردند که آیا تسليم حكم پیامبر(ص) بشوند یا نه؟ او گفت: اگر تسلیم شوید همه شما را سر می‌برند! سپس از اين گفته خود پشيمان شد و توبه كرد و خود را به‌ستون مسجد بست و بعد آيه ۱۰۲ سوره توبه نازل شد و خداوند توبه او را پذیرفت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۰۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۱۵.</ref> | در برخی ديگر از [[حدیث|روايات]] می‌خوانیم که آیه فوق درباره [[ابولبابه انصاری]] و راجع به داستان بنى‌قريظه است. [[بنی‌قریظه]] كه گروهى از [[يهود]] بودند با او مشورت كردند که آیا تسليم حكم پیامبر(ص) بشوند یا نه؟ او گفت: اگر تسلیم شوید همه شما را سر می‌برند! سپس از اين گفته خود پشيمان شد و توبه كرد و خود را به‌ستون مسجد بست و بعد آيه ۱۰۲ سوره توبه نازل شد و خداوند توبه او را پذیرفت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۰۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۱۱۵.</ref> | ||