آیه ۵۴ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایشگر دیداری |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
*سُدّی (درگذشت: ۱۲۸ق)، از مفسران تابعین، معتقد است که منظور [[انصار]] است.<ref>سدی، تفسیر السدی الکبیر، ۱۴۱۴ق، ص۲۳۱.</ref> | *سُدّی (درگذشت: ۱۲۸ق)، از مفسران تابعین، معتقد است که منظور [[انصار]] است.<ref>سدی، تفسیر السدی الکبیر، ۱۴۱۴ق، ص۲۳۱.</ref> | ||
*از مجاهد نقل شده که منظور اهل یمن است؛<ref>مجاهد، تفسیر مجاهد، ۱۴۱۰ق، ص۳۱۱.</ref> چون [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] گفت: اهل [[یمن]] که دل‌هایی نرم‌تر دارند به‌سوی شما آمدند و [[ایمان]] و [[حکمت]] از یمن است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> گفته شده که هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر (ص) به [[ابوموسی اشعری]] اشاره کرد و گفت: آنان قوم این مرد هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> | *از مجاهد نقل شده که منظور اهل یمن است؛<ref>مجاهد، تفسیر مجاهد، ۱۴۱۰ق، ص۳۱۱.</ref> چون [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] گفت: اهل [[یمن]] که دل‌هایی نرم‌تر دارند به‌سوی شما آمدند و [[ایمان]] و [[حکمت]] از یمن است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> گفته شده که هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر (ص) به [[ابوموسی اشعری]] اشاره کرد و گفت: آنان قوم این مرد هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> | ||
*برخی گفته‌اند که مقصود ایرانیان هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> در روایتی از پیامبر(ص) دربارهٔ این آیه سؤال کردند و او دست خود را بر دوش [[سلمان فارسی|سلمان]] زد و گفت: مقصود این مرد و هم‌وطنانش هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> سپس ادامه داد که اگر دین آویخته از ثریا باشد، ایرانیان به آن دست خواهند یافت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> | *برخی گفته‌اند که مقصود ایرانیان هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> در روایتی از پیامبر(ص) دربارهٔ این آیه سؤال کردند و او دست خود را بر دوش [[سلمان فارسی|سلمان]] زد و گفت: مقصود این مرد و هم‌وطنانش هستند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> سپس ادامه داد که اگر دین آویخته از ستاره ثریا باشد، ایرانیان به آن دست خواهند یافت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> | ||
*از [[عمار یاسر|عمار]] و [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده که مقصود [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] و اصحاب او هستند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱؛ شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۲۹.</ref> که پس از پیامبر(ص) با [[ناکثین]]، [[قاسطین]] و [[مارقین]] جنگیدند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> گفته شده که این معنا از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]]<ref>برای نمونه نگاه کنید: فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۲۳.</ref> و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۲۹.</ref> نیز روایت شده است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] برای تثبیت این معنا مؤیداتی از روایات (از جمله [[حدیث خاصف النعل|روایت خاصف النعل]]) آورده و نشان داده که در مقاطعی امام علی(ع) به برخی از صفات موجود در این آیه توسط پیامبر(ص) متصف شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱–۳۲۲.</ref> | *از [[عمار یاسر|عمار]] و [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] نقل شده که مقصود [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] و اصحاب او هستند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱؛ شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۲۹.</ref> که پس از پیامبر(ص) با [[ناکثین]]، [[قاسطین]] و [[مارقین]] جنگیدند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱.</ref> گفته شده که این معنا از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]]<ref>برای نمونه نگاه کنید: فرات کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۲۳.</ref> و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]<ref>برای نمونه نگاه کنید: شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۲۹.</ref> نیز روایت شده است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] برای تثبیت این معنا مؤیداتی از روایات (از جمله [[حدیث خاصف النعل|روایت خاصف النعل]]) آورده و نشان داده که در مقاطعی امام علی(ع) به برخی از صفات موجود در این آیه توسط پیامبر(ص) متصف شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۱–۳۲۲.</ref> | ||
*[[علی بن ابراهیم قمی]] این آیه را دربارهٔ [[قائم آل محمد|قائم]] و اصحابش دانسته است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۷۰.</ref> روایاتی هم در تأیید این نظر در کتاب‌های روایی شیعه نقل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۲۶.</ref> طبرسی در توضیح نظر قمی گفته است: قسمت اول آیه، خطاب به کسانی است که به آل محمد(ع) ظلم کردند، آنها را کشتند و حقشان را غصب کردند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۲.</ref> او در ادامه از امکان تأیید این قول سخن گفته است؛ به این دلیل که قومی که خداوند به آوردن آنها وعده می‌دهد، باید در وقت نازل‌شدن آیه موجود نباشند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۲.</ref> | *[[علی بن ابراهیم قمی]] این آیه را دربارهٔ [[قائم آل محمد|قائم]] و اصحابش دانسته است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۷۰.</ref> روایاتی هم در تأیید این نظر در کتاب‌های روایی شیعه نقل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید: عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۲۶.</ref> طبرسی در توضیح نظر قمی گفته است: قسمت اول آیه، خطاب به کسانی است که به آل محمد(ع) ظلم کردند، آنها را کشتند و حقشان را غصب کردند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۲.</ref> او در ادامه از امکان تأیید این قول سخن گفته است؛ به این دلیل که قومی که خداوند به آوردن آنها وعده می‌دهد، باید در وقت نازل‌شدن آیه موجود نباشند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۳۲۲.</ref> | ||