خمر: تفاوت میان نسخه‌ها

در چند [[آیه]] [[قرآن]] به خمر با تعبیرات متعدّد<ref>«خمر» در شش آیه، بقره : ۲۱۹؛ مائده : ۹۱۹۰؛ محمد: ۱۵؛ یوسف : ۳۶، ۴۱؛ «سَکَر» در نحل : ۶۷؛ «رَحیق” در مطفّفین : ۲۵؛«کَأس” در طور: ۲۳، انسان : ۵، ۱۷، نبأ: ۳۴، و «کأسٍ مِنْ معینٍ» در صافّات : ۴۵ و واقعه : ۱۸</ref> و آثار نوشیدن آن اشاره شده است. برخی از این آیات باده [[بهشت]] را وصف می‌کند که در نهرها جاری است (أنهارٌ مِنْ خَمْرٍ)<ref>محمد: ۱۵</ref> و لذّت بخش است<ref>همانجا، صافات : ۴۶</ref> و از زیان های باده دنیا چون مستی (ولاهم عنها ینْرَفون)،<ref>صافات : ۴۷</ref>  سردرد (ولا یصَدَّعون)،<ref>واقعه : ۱۹</ref> به گناه واداشتن (تأثیم)<ref>طور: ۲۳</ref> و زایل کردن عقل (غَوْل)<ref>صافات : ۴۷</ref> به دور است.

یک آیه نیز، به مناسبت یادآوری نعمت های خدا بر بندگان، اقسام بهره گیری انسانها را از خرما و انگور با تعبیر «تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَراً و رِزْقاً حسناً» (از میوه درختان خرما و انگور، باده و روزی نیکو برمی‌گیرید) بیان می‌کند.<ref>نحل : ۶۷</ref> مفسّران در توضیح این آیه، از این نظر که آیا حلّیتِ ساختن باده را قبل از تحریم قطعی آن<ref>مائده : ۹۰ـ۹۱</ref> افاده می‌کرده یا فقط به آنچه عمل می‌شود نظر داشته است، چند قول دارند. همچنانکه نسبت به زمان نزول آن و معنی مراد «سَکَراً» و تقابل آن با «رزقاً حسناً» و نیز نسبت آیه با آیات دالّ بر تحریم خمر بحث هایی کرده‌اند.<ref>از جمله رجوع کنید به طبری، طبرسی، بیضاوی، فخر رازی، آلوسی و طباطبایی ذیل نحل : ۶۷؛ بقره : ۲۱۹ و آیه تحریم خمر</ref>