تهذیب الاحکام (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی اجمالی
Ali.jafari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{مهم‌ترین کتاب‌های حدیثی فریقین}} | {{مهم‌ترین کتاب‌های حدیثی فریقین}} | ||
در آخر کتاب، بخش [[مشیخه اجازه]] آمده که حاوی استناد شیخ طوسی به کتاب‌هایی است که از آنها روایت نقل کرده است.{{مدرک}} بر مشیخه کتاب تهذیب نیز شرح‌هایی نگاشته شده است؛ مانند شرح علامه سید هاشم بحرانی به نام «تنبیه الأریب و تذکرة اللبیب فی ایضاح رجال التهذیب».{{مدرک}} | در آخر کتاب، بخش [[مشیخه اجازه]] آمده که حاوی استناد شیخ طوسی به کتاب‌هایی است که از آنها روایت نقل کرده است.{{مدرک}} بر مشیخه کتاب تهذیب نیز شرح‌هایی نگاشته شده است؛ مانند شرح علامه سید هاشم بحرانی به نام «تنبیه الأریب و تذکرة اللبیب فی ایضاح رجال التهذیب».{{مدرک}} | ||
نخستین باب کتاب درباره کارهای ده‌گانه‌ای است که موجب [[طهارت]] می شود و با تحقق آنها انسان باید طهارت(وضو، غسل یا تیمم) به دست بیاورد | نخستین باب کتاب درباره کارهای ده‌گانه‌ای است که موجب [[طهارت]] می شود و با تحقق آنها انسان باید طهارت(وضو، غسل یا تیمم) به دست بیاورد و نخستین روایت این باب از امام صادق(ع) است درباره حکم کسی که در حال [[سجده]](در نماز) به خواب می‌رود که امام پاسخ داده که باید منصرف شود و وضو بگیرد.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۱، ص۶.</ref> | ||
آخرین روایت کتاب تهذیب در کتاب دیات از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] درباره مرد مسلمانی است که در سرزمین شرک توسط مسلمانان کشته می‌شود و پس از آن امام با خبر می‌شود که حضرت در پاسخ فرمود: بر اساس آیه ۹۲ [[سوره نساء]](فَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ){{یاد|و اگر [مقتول] از گروهى است كه دشمنان شمايند و [خود] وى مؤمن است، [قاتل] بايد بنده مؤمنى را آزاد كند [و پرداخت خونبها لازم نيست].}} به جای او برده باایمانی آزاد می‌شود. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۱۰، ص ۳۱۶. | آخرین روایت کتاب تهذیب در کتاب دیات از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] درباره مرد مسلمانی است که در سرزمین شرک توسط مسلمانان کشته می‌شود و پس از آن امام با خبر می‌شود که حضرت در پاسخ فرمود: بر اساس آیه ۹۲ [[سوره نساء]](فَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ){{یاد|و اگر [مقتول] از گروهى است كه دشمنان شمايند و [خود] وى مؤمن است، [قاتل] بايد بنده مؤمنى را آزاد كند [و پرداخت خونبها لازم نيست].}} به جای او برده باایمانی آزاد می‌شود. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۱۰، ص ۳۱۶. | ||
==غرض از تألیف== | ==غرض از تألیف== | ||